Μία γυναίκα, μία νύχτα, τρεις ρόλοι

«Σήμερα είσαι δικός μου. Κολωνάκι στις 23:00». Κάποια χρόνια πριν το μήνυμα αυτό θα διαβαζόταν με περισσότερο στόμφο. δεδομένου του ότι δεν θα είχε παραδοθεί σε ένα κινητό τηλέφωνο, μέσα σε ένα λεωφορείο, αλλά με την επισημότητα τηλεγραφήματος.
«Σήμερα είσαι δικός μου stop Κολωνάκι στις 23:00 stop». Το απόλυτο της περιόδου, στο πρώτο μισό του μηνύματος, θα μπορούσε να πείσει οποιονδήποτε να ξεκινήσει με τα πόδια τη διαδρομή και στα μισά ν’ αντιληφθεί ότι του λείπει ο προορισμός.
Όταν το θέμα έχει τεθεί με τέτοιο τρόπο καλό είναι να μη θέτεις προσδοκίες και απλά να αφήνεσαι να το ζήσεις. Άλλωστε δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια οι ασυμβίβαστοι που γνωρίστηκαν στο συμβατικό.
Κυρία στο ραντεβού της, όπως και σε όλα τ’ άλλα. Η καθυστέρηση ήταν τόση, όση χρειάζεται για να διατηρούνται οι παραδοσιακές αξίες που θέλουν το κάθε φύλο στο ρόλο του. Άλλωστε στο ρόλο γυναίκα δε χρειάζεται να την επιβεβαιώσει κανένας πλέον.
«Θέλω να πιω» δήλωσε ρητά. Η ευκτική των προσποιούμενων κυριών δεν υπάρχει στον κόσμο της. «Θέλω» λέει, και αν διαβάζεις προσεκτικά, καταλαβαίνεις το «γιατί εδώ και χρόνια έμαθα να μοιράζομαι».  Αν έχεις δε εξασκηθεί με ανάγνωση ποίησης ίσως να αντιληφθείς και το «μοιράζομαι εμένα και ό,τι έχω».
«Καλησπέρα, με λένε Ε. Εσένα;» είπε στο κορίτσι πίσω από τη μπάρα, κοιτώντας το στα μάτια. «Ιοκάστη, θέλω ένα Haig με πάγο» ολοκλήρωσε την επιθυμία της. Δεν παρήγγειλε, εξομολογήθηκε στην Ιοκάστη το ζητούμενο της.
«Πάμε στο επόμενο». Τόση προστακτική συντεταγμένη, σοφά, με τόση τρυφερότητα δεν μπορεί παρά να πηγάζει από γεμάτο άνθρωπο. Είναι αδύνατο να διαχειριστεί διαφορετικά τόση απουσία υποκειμένου.
Το αδιαχώρητο της νεολαίας. «Κράτα μου το χέρι» χωρίς λόγια, μόνο με μία κίνηση. «Στο κέντρο ταιριάζουμε καλύτερα» συνέχισε, τη δίχως λέξεις επικοινωνία. Η αντίθεση μοιάζει παραφωνία αν δεν κάνει αισθητή την παρουσία της.
Κάθε μία ώρα κοίταζε το τηλέφωνό της. Στο τελευταίο μήνυμα τοποθετήθηκε «Δε μου τα λέει καλά ο μικρός». Μπορείς να φανταστείς ό,τι θέλεις. Μια γυναίκα, στη μέση ενός μπαρ, με ένα ποτό στο χέρι να κοιτάζει το κινητό της και να θυμώνει με νεότερο αρσενικό. Τι ρόλο παίζει αυτή η εντυπωσιακή γυναίκα, που έχει συσκευή τελευταίας τεχνολογίας και ξέρει όλες τις νέες «επιτυχίες»;
«Έχει και συνέχεια». Όλα πρέπει να έχουν σαφή όρια. Αρχή μέση και τέλος. Εκεί, στο τέλος, δεν ήταν στημένη η νεολαία. Είχε τα χέρια ψηλά και τα κορμιά λικνίζονταν ιδρωμένα.
Ο όμορφος νεαρός που διευθύνει το μαγαζί την αγκάλιασε, τη φίλησε και αποχώρησε. Πριν προλάβει να παραγγείλει ποτά, είχαν έρθει, «από τον κύριο Α.» όπως την ενημέρωσε το ανώνυμο αγόρι του μπαρ που πλησίασε λίγο περισσότερο για να της το πει. Δεν πρόλαβε να ρωτήσει το όνομά του, γιατί την έπιασαν τα γέλια.
Ο Α. από την άλλη άκρη ύψωσε το μπουκάλι που κρατούσε στην υγειά μας. Το ανώνυμο αγόρι που σερβίρει τα ποτά σάστισε. Ψιθύρισε κάτι στον διπλανό του. Η Ε. του ζήτησε χαρτί και στυλό. Ίσως και να του έδωσε την εντύπωση ότι θα του προσφέρει τον αριθμό του τηλεφώνου της. Ο Α. συνοφρυώθηκε.
Άρχισε να γράφει στο χαρτί που μουσκευόταν πάνω στη βρεγμένη μπάρα. Το έδωσε στον μπάρμαν δείχνοντάς του τον παραλήπτη.
«Αγάπη μου, σε ευχαριστώ για τα ποτά. Δεξιά σου η ξανθιά που σε κοιτάει είναι χάλια, προτιμώ τη μελαχρινή διαγώνια αριστερά. Αυτή με το γκρι που δεν κοιτάζει συνέχεια, αλλά σε θέλει.»
»Κύριε Α. δώσε κανένα ρεπό στον μπάρμαν να πάει να πηδήξει και μην ανησυχείς που με κοιτάζει επίμονα γιατί η μανούλα έχει χορτάσει από μαλακία και κυρίως αντρική. Ο μικρός δεν έχει μαζευτεί ακόμα. Τρεις άντρες έχω και τους τρεις στη νύχτα σας μεγαλώνω.»
»Υ.Γ. το είδα ότι πίνεις νερό στο μπουκάλι και πολύ χαίρομαι.»
Γυναίκα, φίλη και μάνα χωρίς καμία προσπάθεια.