Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Έφυγα

Σάββατο πρωί και περιμένω ακόμα...
Δεν ξέρω τι περιμένω... σχεδόν ξεχνώ το λόγο πλέον... αλλά κουράστηκα...
Δεν πρέπει να σε περιμένω πια γιατί έχεις καιρό να έρθεις χωρίς να στο ζητήσω ή καλύτερα να το προσπαθήσω με κάθε τρόπο... οπότε αποχωρώ γιατί μάλλον αυτή είναι η επιλογή σου και δεν το έχεις συνειδητοποιήσει... τουλάχιστον για σήμερα. Να σώσω λίγο το εγώ μου. Αν αύριο μου περάσει και μπορώ να αντέξω να είμαι ένα δεδομένο θα ξανά 'ρθω.
Πάω να βρω κάτι από παλιά να ξεχαστώ... θα κρυφτώ στα βιβλία μου... στις μουσικές... θα περπατάω... και θα επιστρέφω πάλι μόνος...
Κάθε μέρα φτιάχνω διαδικασίες. Ποιότητα είναι το καθημερινό μου αντικείμενο. Τι στο καλό; Το κάνω κάθε μέρα για τους άλλους με μεγάλη επιτυχία, καθώς τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα με δείκτες, δεν θα τα καταφέρω κάποια στιγμή και για μένα;
Πονάει πολύ κάτι μέσα μου στη σκέψη ότι... όχι δεν θα το πω...
Έφυγα

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Στο είπα προσπαθώ...

Και άλλη μία Κυριακή πέρασε σχεδόν αδιάφορα...

Η διαφορά της ήταν στο έντονο άγχος που με διακατείχε για τις υποχρεώσεις της Δευτέρας.

Αλλά μπορώ να πω ότι κύλησε «αναίμακτα».

Δευτέρα πλέον, ξεκίνησα πιο νωρίς για την δουλειά... πολύ πιο νωρίς για να προλάβω όσο το δυνατόν περισσότερες εκκρεμότητες και να καταφέρω να αναδιοργανωθώ πριν μία καινούρια μεγάλη παράσταση.

Δύσκολα... αρκετά δύσκολα βγήκε πέρα αυτή η μέρα... σαν κάτι να λείπει γενικά από τις μέρες μου αυτή την περίοδο και αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι δεν έχω βρει το χρόνο να το αποκωδικοποιήσω και να μπορέσω να βρω αιτίες.

Αλλά δεν θέλω πλέον να το σκέφτομαι έτσι... όχι θα βρω άλλους τρόπους... λίγο χρόνο θέλω μόνο... όταν τον βρω θα αλλάξουν όλα αυτά και πάλι... και θα γελάμε στη λιακάδα... θα κάνουμε όλα εκείνα που αγαπάμε να κάνουμε μαζί...

Δεν έγινα τεχνοκράτης... απλά το πουλάω γιατί τελικά τους αρέσει όπως στέκεται πάνω μου... και τα πάω καλά... γελάω που δεν καταλαβαίνουν πολλοί από αυτούς ότι όλο αυτό είναι απλά μία εικόνα... είμαι όμως αληθινός σε όσα δίνω... αν και πολλές φορές αισθάνομαι ότι ξεπουλάω φτηνά το χρόνο μου... την ζωή μου κατ ‘επέκταση... μα είμαι εδώ... και εδώ θα μείνω... γιατί είμαι πιο κοντά σε όσα σου υποσχέθηκα... και έτσι το παλεύω...

Καληνύχτα καρδιά μου...