Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

... ντιν ντον...

ΚΑΙ σου χτυπάνε καμπανάκια.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ένα εδώ, ένα εκεί... ένα μικρό, ένα μεγάλο.
Προσπερνάς σημάνσεις που ΔΕΝ βλέπεις.
ΚΑΙ προχωράς... ΚΑΙ δεν κοιτάς...
Προσπερνάς με φόρα... μία ταχύτητα που ξεχνάς από που την πήρες...
ΚΑΙ πας... ΚΑΙ πας... ΚΑΙ πας...
Δεν θυμάσαι πια...
Τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε στην αρχή;
Για που ξεκίνησες ΤΟΤΕ να πας;
ΚΑΙ τώρα ακούς ΜΟΝΟ καμπανάκια!
Τα ακούς;
Δεν σε παίρνει να τα παραβλέψεις...
Υπάρχει και μια μεγάλη καμπάνα στο ΤΕΛΟΣ που την ακούν όλοι και πριν από αυτή πρέπει να έχουν προλάβει τις στιγμές που απαρτίζουν το ΤΩΡΑ.
Πάρτο αλλιώς!
Πριν την παράσταση... πριν βγεις στη σκηνή έχει μόνο τρία καμπανάκια.
Πρέπει να είσαι έτοιμος να βγεις... αλλά και αν δεν είσαι... ΒΓΕΣ να παίξεις... ΜΗ δειλιάσεις!... αν έχεις την αλήθεια σου μαζί ακόμα κι ένας αυτοσχέδιος μονόλογος μπορεί να φέρει χειροκρότημα!