Δεύτερη νύχτα με εφιάλτη...
Αυτή τη φορά δεν είχε φίδια στον ύπνο μου όπως την χθεσινή... είχε άλλα κι άλλα... αλλά αυτή τη φορά δεν κατάφεραν να με ξυπνήσουν... και σήμερα όπως κι εχθές δεν ξύπνησα με άσχημη γεύση από τα όνειρα... σαν να μη με πειράζουν πια...
Είχα πολύ καιρό να δω κάτι, οτιδήποτε... να θυμάμαι τουλάχιστον... οπότε μάλλον τώρα οποιαδήποτε προβολή δεν με πειράζει...
Αλλά εδώ; Στα ξένα επέστρεψαν τα όνειρα;
Είναι ίσως που ακόμα κι εκεί έχω τους ανθρώπους που με αγαπούν και αγαπώ να μου δείχνουν τον δρόμο...
Στα φίδια η μητέρα μου που εμφανίστηκε από το πουθενά μου είπε απλά "μην προσπαθείς να τα σκωτώσεις... απλά κλείστους την πόρτα και φύγε..." και αυτό έκανα...
Χτες πάλι φυγή ήταν η λύση... βοήθησα, τους έβαλα στην ασφάλειά τους και έφυγα... πήγα εκεί που βρίσκω κι εγώ ασφάλεια....
Και τώρα έχω πάλι παράσταση... την παράσταση που βγήκε από τα σύνορα... και που η επιτυχία της δεν με αγκίζει... όχι γιατί την κατέκτησα αλλά γιατί με αφήνει κάθε μέρα απίστευτα άδειο και κουρασμένο...
- Εσύ πάντως... μπράβο... δεν σε αγκίζει τίποτα... ποτέ δεν χάνεις το κέφι και την ενέργειά σου...
- Ναι Θάνο... πάντα τα καταφέρνω...
