Σαββατοκύριακο στο ψυγείο...

Θέλει δρόμους για να θυμιθείς την αρχή σου... να μιλήσεις με το μέσα σου... και να κάνεις απολογισμό...
Πέντε δρόμους έμαθες... συνήθισες να περπατάς τους δύο και ξέχασες τους άλλους τρεις...
Στους τέσσερις τοίχους τι περιμένεις να συναντήσεις;
Ούτε τη σκιά σου προβολή... γιατί πάλι ξέχασες ν' ανάψεις το φως...
Στο ανάμεσα... στην αναμονή... στο ψυγείο... παγωμένος χρόνος από Παρασκευή σε Δευτέρα...
Δεν μου έφταιξαν τ' αστέρια... που επιμένουν να μου λένε για έρωτες... και στο θέμα έχω πολλές άγνωστες λέξεις...
Δεν μου φταίει το (ανά)θέμα της δουλειάς... γιατί δεν ήταν πάντα έτσι...
Επιλογές, ματάκια μου... τις πληρώνεις γιατί πίστεψες ότι το τέλειο το πετυχαίνεις με συνταγές ψυχαναγκασμού... κατασκευασμένες στιγμές... οργάνωση και πρόγραμμα... χωρίς ελπίδα στο τυχαίο...
Εκείνο αυθόρμητα σου συστήνεται μια μέρα... παιδί του τυχαίου και της ελευθερίας είμαι...