Ήρωες... εμείς!

«Ψυχουδάκι μου μη φύγεις» έτσι έκλεισε κι εχθές ο καβγάς μας, μ’ εσένα να έχεις ακόμα μία φορά τον τελευταίο λόγο. Σαν φράση κάποιας ηρωίδας σου που προτιμάει να διατηρεί το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει γιατί δεν αντέχει στην ιδέα να εγκαταλειφθεί.
Αυτό που μ’ ενοχλεί περισσότερο είναι που τώρα περπατώ στους δρόμους και ξαναπαίζω τους διαλόγους μας μέσα στο κεφάλι μου σε κάθε πιθανή τους εκδοχή. Όπως οι ήρωες των ιστοριών μου κι εγώ, που κατηγορούσες χθες, και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν, ότι τους παρατάω να βασανίζονται.
Θα μπορούσα να στο έχω πει λιγότερο έντονα αλλά η ουσία είναι ότι με ενοχλεί πάρα πολύ που εσύ όλους τους ήρωες των δικών σου ιστοριών τους σκοτώνεις για να λυτρωθούν.
Στο ίδιο καταλήγω και τώρα μετά από άπειρες διασκευές της δικής μας ιστορίας. Δεν είναι λύτρωση ο θάνατος καλή μου. Είναι κάτι άλλο αλλά όχι λύτρωση.
Αυτή την πάλη των δύο εαυτών σου, μόνο ένας ήρωας που έχει συνηθίσει να βασανίζεται θα την άντεχε ώστε να παραμένει στο πλάι σου. Να συνεχίζει να είναι το Ψυχουδάκι σου.
Έφτασα μπροστά στην πόρτα μας και δεν ξέρω ποια θα συναντήσω αυτή τη φορά. Αυτή που όλο δύναμη σκοτώνει με την πένα της ότι δεν αναγνώρισε ποτέ ή κάποια ηρωίδα σου που φλερτάρει με το θάνατο γεμάτη αίσθημα αδικίας κι ανικανοποίητου;
Πάνω στο έπιπλο που αφήνουμε τα κλειδιά ένα σημείωμα με τα υπέροχα, στρογγυλά σου γράμματα.

Ψυχουδάκι μου φεύγω. 
Με αυτό το σημείωμα κλείνω ένα ακόμα κεφάλαιο και μαζί την ιστορία. 
Μόνο ένας βασανισμένος ήρωας, όπως εσύ, θα μπορούσε να αποδέχεται ότι όλα όσα μας χωρίζουν είναι τα ίδια που μας κρατούν μαζί. Φοβάμαι ότι αρχίζω να το αναγνωρίζω κι εγώ... και βασανίζομαι.
Τώρα, αυτή τη στιγμή που σου γράφω, ξέρω! Δεν είσαι εσύ αυτός με τον οποίο παλεύω κάθε μέρα, ούτε οι ήρωες σου που τόσο με ενοχλούν. – Κατά κύριο λόγο τους μισώ, τόσα που αντέχουν. Μισώ κι εσένα πολλές φορές που τους μοιάζεις. – Είναι είτε η δύναμη του να αντέχεις, είτε η δειλία να το τελειώνεις αυτό που σου αναγνωρίζω και μάχομαι.
Νιώθω αδύναμη και τολμηρή. Φεύγω για να μείνω πιστή σε όσα με κόπο έφτιαξα ώστε να με χαρακτηρίζουν. Έτσι θα μείνω πιστή και σε σένα. Η κύρια αιτία να είσαι ο ήρωας που επέλεξες.
Τόσο ο καβγάς μας χθες, όσο και κάθε προηγούμενος, από όποια οπτική κι αν τον έψαξα καταλήγω ότι ήταν μια ιστορία που γράφαμε παράλληλα ο καθένας με το δικό του γνώριμο ύφος.
Να θυμάσαι, σε αγαπώ τόσο που μέσα στο κεφάλι μου σε έχω σκοτώσει χιλιάδες φορές για να γλυτώσεις.
Όταν επιστρέψεις, δεν ξέρω αν θα νιώσεις νικητής ή ηττημένος, φταίχτης ή δικαιωμένος, θέλω να νιώσεις αγαπητός και βασανισμένος.