The Day Before The Day

Speeches won't be made today, clocks will carry on
Flowers won't be left in parks, work will still be done
People won't be dressed in clack, babies will be born
No flags will fly, the sun will rise,
But we know that you are gone

You who love to love and believed we can never give enough

It wakes me every single night, thinking through the day
Did you stop at any time have doubts at any stage
Were you calm or were you numb or happy just to get it done
I've lived my life without regret until today

You who love to love and believed we can never give enough

I didn't get to say goodbye the day before the day
Was trying to get to work on time, that's why I turned away
And missed the most important thing you've ever tried to say
I've lived my life without regret until today

You who love to love and believed we can never give enough
And you who hoped that underneath we all felt the same
That was until the day before the day

"Dido"

If You Want Me

Are you really here or am I dreaming

I can't tell dreams from truth
for it's been so long since I have seen you
I can hardly remember your face anymore

When I get really lonely
and the distance causes our silence
I think of you smiling
with pride in your eyes a lover that sighs

If you want me satisfy me, if you want me satisfy me
If you want me satisfy me, if you want me satisfy me

Are you really sure that you’d believe me
when others say I lie
I wonder if you could ever despise me
when you know I really try
to be a better one to satisfy you
For your everything to me
and I’ll do what you ask me
if you’ll let me be, free

If you want me satisfy me, if you want me satisfy me
If you want me satisfy me, if you want me satisfy me
If you want me satisfy me, if you want me satisfy me

"Glen Hansard And Marketa Irglova"

... φυσική...

Το να μην καλύπτω τις προσδοκίες σου, να μην ολοκληρώνω την εικόνα που τελικά δημιούργησες για μένα, δεν σημαίνει ότι είμαι κάτι λιγότερο που μπορείς καθ’ ολοκληρία να απορρίπτεις...
Και που είναι εκείνα που σε μένα αγάπησες;
Ή μήπως δεν τ’ αγάπησες;
Μήπως πάλι ήταν ενθουσιασμός παιδικός που σβήνει;
Μήπως απλά επειδή τα αποκωδικοποίησες έχασαν το ενδιαφέρον τους;
Κι αν όμως τελικά δεν τα αποκωδικοποίησες... και κατανόησες εκείνα που το δικό σου σύστημα αναγνωρίζει από οικείες καταγραφές;
Κι εγώ απ’ το δικό μου μικρόκοσμο σου μιλάω... απ’ το δικό μου μικρό παράλληλο σύμπαν... που κι αν οι γαλαξίες μας ήρθαν σε τεμνόμενες τροχιές για λίγο πήραν παράλληλες πορείες από την άπωση των όμοιων φορτίων αλλά για πάντα θα πορεύονται αντικριστά... και το παράλληλα μπορεί να είναι ένα χιλιοστό κοντά ή ακόμα και δεκάδες χιλιάδες έτη φωτός μακριά... αλλά αντικριστά...
Το άτμητο έχει μεγάλη ομορφιά και δεν στερείται διόλου χάρης, καθώς είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και άρα έχει χαρακτήρα δικαίωσης...

Μα... και τα παράλληλα λέει τέμνονται στο άπειρο...

Epilepsy is dancing - Antony and the Johnsons

Ήθελα Soundtrack...
Ρυθμό στο χορό των αντικατοπτρισμών... και των σκέψεων...

... ολοκλήρωση αποστολής...

Η σιωπή έσπασε...

Δεν θυμάμαι όμως αν ήταν από δικό μου κακό προγραμματισμό ή από πραγματικό συγχρονισμό συχνοτήτων...

Ίσως να ανάψω τα φώτα όταν χορτάσω αντανακλάσεις...

Τώρα βρήκα άλλη σκέψη να καταπιαστώ...

... χειροποίητο συναίσθημα...

Πάντα με την αγωνία μην προλάβει να μου τα ξεθωριάσει ο χρόνος...
Παρόλα αυτά, όσο υλικό και να μαζέψω πάντα ο χρόνος θα με προλαβαίνει και δεν θα τελειώνω ότι σημαντικό για μένα αρχίζω...

Πλάι στο παράθυρο... τα φώτα της πόλης αναμμένα... Έξω!
Παρατημένα χαρτιά με συναισθήματα... θύμισες κιόλας χαμένες... Μέσα!

Φταίει ο χρόνος που είναι πιο γρήγορος; Φταίω εγώ που είμαι κακός στη διαχείρισή του;
Μα ποιος ψάχνει για φταίχτες; Για αποτέλεσμα ψάχνω...

Τι πραγματικά θα μπορούσε να σπάσει τη σιωπή που επέλεξα απόψε;
Αν δεν κάνω καμία προσπάθεια... θα καταφέρει να σπάσει άραγε η σιωπή;

Aν βάλω μουσική απλά θα έχω εκβιάσει το αποτέλεσμα...
Αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει αποτέλεσμα...
Χωρίς όμως προσπάθεια... χωρίς προσμονή... χωρίς αξία...

Θα παραμείνω εδώ... και θα μετράω από μέσα μου...
Τι θα μετρώ;
Όχι δεν θέλω δευτερόλεπτα... δεν θέλω χρόνο να μετράω...
Θα μετράω τα περαστικά φώτα των αυτοκινήτων που αντανακλούν στο τζάμι μου...
Χωρίς συχνότητα ορισμένη... χωρίς κανένα συγχρονισμό... και χωρίς καμία συμμετρία...
Άρα θα έχουν την αίσθηση της έκπληξης και την προσμονή θα σχηματίζουν...

Ναι το βλέπω υγιές μπροστά στο μαρτύριο στης σταγόνας στο μέτρημα του χρόνου...

Έκπληξη και προσμονή συνώνυμα χαράς...
Τεχνητά δημιουργημένα... αλλά χειροποίητα και με αγνά υλικά...

Τα συσκευάζω σε βαζάκια, τα στολίζω με χρωματιστές κορδέλες και τα τοποθετώ στο ράφι...
Παρατηρώ ότι ενώ έβαλα καρτελάκι με τα συστατικά, δεν έβαλα την ετικέτα...

Μα, αφού δεν έχω σήμα...
Θα βάλω τρεις τελείες...

Αυτές βλέπω να βασιλεύουν στα γραπτά μου...
Πάντα σαν να θέλω κάτι περισσότερο να πω...

Αλλά, θέλω, μα την αλήθεια;...

Δεν ξέρω... αυτές θα βάλω όμως... να στέκουν παραταγμένες στη σειρά... με το πολύ και το λίγο τους ταυτόχρονα σημαία...

Βαριέμαι... αλλά δεν πλήττω... γιατί στο μέσα μου πολλές στιγμές κοχλάζουν...

Πάω να το ζήσω... μα δεν θα πάω μακριά...

... coffee time...

Just for a summer's afternoon coffee meeting...
Like brother and sister...

... just arrive!

So much I had forgot!
So much...

... just bright...

... some moments are born bright...
... there's no need of trying...
... some kind of ease that you are unable to recognize...

... five is enough...?

Five visits at the beach for ten days' summer vacation, sounds good
for someone that's never in the mood...
I guess that I won't go to the beach till tomorrow that I'm leaving
home country...

- "home country", is it real? Is it true?
Where is home? There, where you feel safe... Long story...
It's just that this is the first time I'm using this expression and
I'm surprised of myself to realise and admit the fact...
Is it a fact? -

No more question marks... not now...

... no news... good news...

Someone told me the news...
A bit bad... a little weird... but surely sudden!
I'll wait some more days...
No more news for the moment!

Sent from my iPod

... portions of family...

Family matters and family affairs in small but strong doses...
How many am I able to have?

1, 2, 3, 4 times at the beach...

Let's count the visits at the beach... the way we did years ago...
when we were kids...

... still on vacation...

From one island to another...
Not exactlly the way it sounds... but still a reallity...

Now I' m waiting for the next boat.

Thank you my iPod... so pleased to have you in my life!

... vacation...

My iPod filled with sand and salt...
But... that's vacation...

Also sunburns, mosquito bites and more...
But... that's vacation...

... a floating thought...

Tsartsamini mou, it's sooooo long since I got updated about you... and
even then, not from you...

I brought your thought early this morning when I woke up to float to
the Island.
I'll travel with the same boat... the one we travelled, that first
time (how many years back?)...

Where are all these persons, I thought they'd be forever in my life?

These last 5 years so many people being recycled, forgoten or
descovered!

Where am I for the others?

Sent from my iPod

... get ready...

I thought that everything would be under control...
I thought... I said...

Everything is unpacked... and I still rest on my xxl coach...

I' ll have to wake up early tommorow!

... Coraline...

Be carefull what you wish for...

Μπορεί να μην έχουμε σωστό timming αλλά σε αυτό μας έκατσε...

Το χρειαζόμουν ακόμα ένα παραμύθι τώρα...

Χρόνια τώρα το ξέρεις ότι τρέφομαι με αυτά...

Καληνύχτα καλή μου Coraline... κι ας μην ξέρεις σε ποιό κόσμο θα ξυπνήσεις αύριο...

Eternal Sunshine Of A Spotless Mind

... τυχαία σήμερα, αξημέρωτα, ήρθε πάλι και με πήρε μαζί της...

... αγκαλία μέχρι το πρωί... μαζί... και όσα θα ξέχναγα... Mr Sunshine...

"How happy is the blameless vestal's lot?
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind.
Each prayer accepted and each wish resigned."

Alexander Pope

- Joel, the eraser guys are coming here, so what if you take me somewhere else? Somewhere where I don't belong and we hide there till morning? ...

- Come on, come on. Hide me somewhere deeper, somewhere really buried.
- Where?
- Hide me in your humiliation. ...

- Wait.
- What?
- I don't know. Just wait. Just wait.
- What do you want, Joel?
- I don't know. I want you to wait for... just a while.
- Okay.
- Really?
- I'm not a concept, Joel. I'm just a fucked-up girl who's looking for my own peace of mind.
- I'm not perfect.
- I can't see anything that I don't like about you. Right now I can't.
- But you will. But you will.
- You know, you will think of things, and I'll get bored with you and feel trapped... because that's what happens with me.
- Okay.
- Okay.
- Okay. Okay.

... πρόθεση προετοιμασίας...

Είπα να ετοιμαστώ και να φορέσω τα καλά μου στο blog γιατί απόψε θα έχουμε έναν αναγνώστη αλλά βαριέμαι... και πλήττω μπορώ να σου πω...

Δικός μου άνθρωπος είσαι όμως... αδερφός... οπότε δεν έκανα τίποτα και ΝΑΙ προτιμώ να το δηλώνω απροκάλυπτα... ΒΑΡΙΕΜΑΙ...

Βασικά κατέληξα ότι δεν είναι ακριβώς Β&Π όπως αυτό που έχει διδάξει ο T.S.O καθηγητής Γ.Γ. σε διάλεξή του αλλά είναι κάτι άλλο...

Βάλτωμα... αυτό είναι!!!... Τύπου: "The same shit every day" & "What the Hell I'm doing here?"

Δεν θα ασχοληθώ τώρα... άλλη φορά...

... συνεχίζω υγιεινά...

Ναι... πήρα ενέργεια και βιταμίνες το πρωί αλλά δεν βλέπω να με πιάνουν...

... περισσότερο με χόρτασε η post it Καλημέρα...

... question mark...

Who the f@$k exists only by spying lives in Facebook?

... βήτα και πι

Ζω μία από αυτές τις άγευστες, σχεδόν διαιτητικές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα απώλειας, περιόδους...

Χτες, Δευτέρα και νέος μήνας, το ζούσα πολύ αισιόδοξα, μέχρι Bollywood χορευτικά περιέγραφα εδώ...

Όχι ότι σήμερα χάθηκε ολότελα αλλά... να... σαν κάτι, λίγο κάπως, να υπάρχει και να αφαιρεί το χρώμα από το πορτοκαλί μπλουζάκι που φόρεσα σήμερα για να συνεχίσω το σερί βελτιωμένης διάθεσής από το χθεσινό καταπράσινο που έδωσε αποτελέσματα... έστω και για λίγο.

Ουδετερότητα... παντού...
Ούτε μέση... ούτε άκρη...

Συναισθηματική αναπηρία;
Όχι, μοιάζει περισσότερο με παραίτηση και σπασμωδικές κινήσεις ανάκαμψης.

Καμία συγκίνηση όμως;
Κάτι ουσιαστικό να πιαστείς;

Είναι αυτή η περίοδος Ευ(τυ)χούλη μου που όλα μοιάζουν να έχουν συμβεί και δεν σε εκπλήσσουν πλέον...
Κάποτε έλεγα ότι αυτή είναι μία μεταβατική περίοδος, που όμως δεν ήξερα ποια ήταν η μετάβαση... από που σε που;
Απλά το αισθανόμουν...

Τώρα ψάχνω να βρω...
Καιρό τώρα ψάχνω...
Από τότε που άρχισα να μεγαλώνω...
Από τότε κυνηγώ και λύνω γρίφους...
Αλλά κουράζομαι όμως...
Ή μήπως δεν έχει νόημα αυτό που κάνω;
Και τι τελικά είχε μέχρι τώρα;
Και ποιος θα το κρίνει;... θα με κρίνει;

Βαριέμαι... και πλήττω (που και που)

Τουλάχιστον μπορώ ακόμα...
Ακόμα είπα... το πρόσεξα!