- Σκόρπια σας είχα για περισσότερα...
- Ήταν οι φωνές μας που αντηχούσαν στο ανοργάνωτο του μυαλού σου...
- Μα, τόση αναστάτωση που μου έφερε ο τρόμος της απώλειας...
- Εδώ είμαστε, μπορείς ακόμα και να μας μετρήσεις...
- Γιατί μου μιλάτε χορωδιακά;
- Διότι έτσι μας αντιμετωπίζεις... γι' αυτό και μας έχεις άλλωστε στο ίδιο δωμάτιο...
- Ναι... αλήθεια είναι... θα... όχι, όχι τίποτα...
- Ξέρουμε ότι μας νοιάζεσαι... γι' αυτό και δεν γκρινιάζουμε πλέον...
- Δεν σας νοιάζομαι απλά...
- Ναι... δεν χρειάζεται...
- Σας ξεχωρίζω όμως... ένα ένα χωριστά... και σας έβαλα μαζί από δική μου ανασφάλεια... αλλιώς σας έχω απόλυτη εμπιστοσύνη...
- ...
- Κανένα σας δεν θα πει κάτι;
- ...
- Έχετε μεγαλώσει πολύ... μα, σας φοράω ακόμα τα παλιά σας, που έχουν στενέψει πλέον, ρούχα...
- Δεν πειράζει... και γυμνά θα αντέχαμε όσο μας δίνεις χρόνο να μεγαλώσουμε...
- Πιο σοφά εσείς από μένα...
- Απλώς πιο απλά από σένα...
- Ντρέπομαι λίγο...
- Όχι... μπερδεύεσαι... και δειλιάζεις... αυτό σου προκαλεί αυτό που ονομάζεις ντροπή...
- Ναι... αλλά... τίποτα... δεν μπορώ να κρυφτώ από εσάς...
- Τι να κρύψεις; Υπάρχει κάτι;
- Μόνο ο φόβος της αναμέτρησης...
- Αλλά σου τελείωσε...
- Ναι... Κρυώνω λίγο...
- ...
- Δεν σας αγγίζουν εσάς αυτά... εεε;
- ...
- Σας πιστεύω...
