Κι ακόμα ένα βήμα...

Και όσα πιστέψαμε μας πρόδωσαν...
Καλά έκαναν!
Σε αντίθετη περίπτωση, επαναπαυμένοι στις «δάφνες» μας θα αφήναμε το χρόνο να μας προσπερνά και οι μόνες νίκες μας θα ήταν εκείνες οι φαιδρές τάχαμου «άπιαστες , βαθύτερες».
Βολέματα καθημερινά που μας οδηγούν στην λήθη.
Βολέματα με περίτεχνο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα…
Ένα βήμα έξω από την πόρτα περιμένει η ζωή και την ξεχνάμε δυστυχώς απ’ έξω.
Μην της ανοίξεις να μπει… βγες να την συναντήσεις!
Τα λέω σε σένα… σε ΜΕΝΑ!
Τα λέω για να τα πω… να τα ακούσω… μήπως και τα φτάσω.
Προσπαθώ… προσπαθώ.
Προσπαθώ!
Ένα βήμα την φορά.
Σαν τα μωρά… μην τύχει και τρομάξω και παραιτηθώ της προσπάθειας.
Στράτα στρατούλα…
Πάμε άτα να συναντήσουμε την Ζωή.
Μια κυρία όμορφη, λαμπερή… μα δύστροπη και κακομαθημένη. Με χαρακτήρα απόλυτο και στάση απαιτητική.
Την αγαπώ… να την κερδίσω θέλω…