... ένα, δύο, τρία...

Σε πέντε λεπτά θα έχεις κοιμηθεί... και θα γλιστρήσω κρυφά από το κρεβάτι... θα έρθω πάλι εδώ... θα ψάχνω να σε βρω στα παλιά... τότε που υπήρχε το κάτι... τότε που τις Κυριακές δεν ματώναμε από αγκάθια... τότε που οι Κυριακές ήταν ταξίδια...
Το πιάνω από την μία άκρη και το ψηλαφίζω μέχρι την άλλη... ψάχνω να βρω που έχει φθαρεί το νήμα... μετράω... ένα, δύο, τρία... στο εκατό θα σταματήσω... θα έχω διανύσει το πρώτο μέτρο μας... θα πάρω μια ανάσα... θα συνεχίσω... και θα εύχομαι να βρω τη φθορά στα μέτρα που μου αναλογούν για να μπορέσω να πλέξω πάλι το σημείο... αν είναι προς την άλλη άκρη, την δική σου, δεν θα φτάνουν τα χέρια μου και όσο και να προσπαθώ από εδώ που είμαι δεν θα τα καταφέρω.
- Θες να μετρήσεις μαζί μου; Θα μπορούσα να σου πω... αλλά δεν στο λέω πια... όσες φορές σου είπα να μετρήσουμε παρέα έβρισκες μία δικαιολογία και το παρατούσες... σαν να μην έχει σημασία για σένα... κι έτσι δεν σου το λέω μετράω μόνος μου... και συγχρονίζω τους αριθμούς με την ανάσα μου μήπως με πάρει κι εμένα ο ύπνος... τέσσερα, πέντε, έξι...
Έχω μετρήσει το χρόνο μας πολλές φορές... χάνω το μέτρημα όταν χαζεύω σε στιγμές μας αγαπημένες... και ψάχνω στα κουτάκια με τα μπιζουδάκια... ένα εισιτήριο, ένα χαρτί από καραμέλα, το περιτύλιγμα από το δώρο, μία ζαχαρίτσα από το καφέ, ένα σημείωμα... κι εκεί μπερδεύω τις στιγμές γιατί δεν εστιάζω πλέον σε αυτό που με πονάει αλλά σε αυτό που αγαπώ σε όλο αυτό σαν σύνολο...
Και σου χαμογελάω την επόμενη το πρωί... κι ας ξέρω ότι πάλι θα μετράω μόνος το βράδυ...
Που να πιαστώ απόψε; Το παιχνίδι με τα χρώματα δεν είχε αποτέλεσμα... τα αστέρια σώπασαν... η μουσικές μου θα σε ξυπνήσουν... το να δουλέψω τέτοια ώρα είναι αδύνατον... από το δρόμο τώρα γύρισα... για βιβλίο τώρα αδυνατώ μετά από τρεις ώρες excel... μόνο οι ταινίες μου μένουν...
Μα δεν είναι ότι θέλω να ξεχαστώ...
Ουφφφφ.... κουράστηκα... κι εσύ κοιμάσαι κάπου... δίπλα μα τόσο μακριά... και σήμερα μου είπες ότι από πείσμα θα μείνεις εκεί δίπλα κι ας μην έχεις τίποτα να κάνεις... μα πόσο καλά σε ξέρω;...
Καληνύχτα σου... θα σε στολίζω αστέρια όσο κοιμάσαι με την ελπίδα να βρεις ένα όταν ξυπνήσεις και να σου θυμίσει να πλέξεις το νήμα από την πλευρά σου... να καταφέρεις να δεις το όλον... κι όχι σκόρπια το εδώ και το εκεί... και τότε θα μάθεις να μιλάς κι εσύ με το εμείς και όχι το εγώ...
Δεν έχω άλλο... μου τα έφαγε όλα κι αυτή η Κυριακή... χίλιες φορές χαλάλι...