... Κυριακής το ανάγνωσμα...

Στην ζέστη δεν θα εστιάσω... απλά και μόνο είναι γεγονός... φορτικό μεν... δεδομένο δε... υγρή, Κυριακάτικη ζέστη του Ιουνίου.
Γεμάτη μπλοκάκια η ζωή μου... αυτά που θέλω και αυτά που απλά πρέπει για να μπορώ να συγκρατώ την πληροφορία μέχρι να υλοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Περισσότερο από κάθε φορά έχει γεμίσει η ζωή μου χαρτάκια και σημειώσεις... η διαφορά είναι ότι παλιότερα περιείχαν μόνο αυτά που ήθελα... τώρα περιέχουν κατά κύριο λόγο αυτά που πρέπει να θυμάμαι.

Σαββατόβραδο χθες και συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία τρία στη σειρά τα έχω ζήσει γιορτάζοντας την ίδια γιορτή... "Ευτυχίας και Εύας"... εμπλουτισμένα πλέον με λίγο άρωμα καρύδας ένεκα καλοκαίρι...
Δεν μετράω πλέον τις μονάδες... ήταν εσύ, εγώ, εσύ κι εσύ... τώρα είναι απλά εμείς κι εμείς... δυάδες σε αντιστοιχίες με όλους τους συνδυασμούς.. για ψυχές μιλώ και κώδικες που κάνουν ζεύγη... που φτιάχνουν εικόνες ολοκληρωμένες.

Κυριακή τεμπέλα... ώρες μασουλάς και πίνεις καφέδες τον έναν μετά τον άλλο... αναμονές μετράς αντίστροφα μέχρι το πρωινό της Δευτέρας...
Στο βάθος λίγο το άγχος για όσα πρέπει να προλάβεις την εβδομάδα που έρχεται λογαριάζοντας τα όσα δεν πρόλαβες σε αυτήν που έφυγε...
Πάντα χαρακτήρα ενδιάμεσου θα έχει αυτή η μέρα... σαν χρόνος μη μετρήσιμος...

Ψάχνω να βρω τραγούδι να ταιριάξει... βρήκα ένα... ήρθε μόνο του... "Just Hold Me" Maria Mena...

Βέρα μου δεν προλάβαμε ή μας πρόλαβε η Κυριακή;
Είναι που το λίγο ακόμα που ζητήσαμε κρατάει πάντα περισότερο τις Κυριακές που δεν έχουν κλήμακα μέτρησης σε τίποτα.
Ούτε Batida, ούτε μπάνιο, ούτε ήλιος, ούτε λογάκια, ούτε μικρές αγάπες της στιγμής με χαρακτήρα παντοτινό... έχουμε όμως την ουσία εεε;

θα κλέισω μόνο με κενό... ... ... ... ...