... μικρές ελευθερίες...

Ελευθερία...
... να περπατάς μόνος και ανέμελος, ξένος σε έναν ξένο τόπο...
... να γελάς με ένα αστείο που είχες καιρό να ακούσεις κι ας μην είναι κάτι καινούριο...
... να ξεκινάς την μέρα σου με τις μουσικές που χθες σε πονούσαν και σήμερα απλά σου θυμίζουν ότι χθες ήταν μια άλλη μέρα...
... να κολλάει η άμμος και να μπερδεύονται τα φύκια στα δάχτυλα τον ποδιών σου...
... να πάιζει μουσική στο iPod και ο δρόμος μπροστά ανοιχτός, μακρύς κι εσύ αποφασισμένος να λιώσεις σόλες...
... να κοιμάσε με το παράθυρο ορθάνοιχτο, οι κουρτίνες να ανεμίζουν στην νυχτερινή αύρα, η δροσιά να μπαίνει στο δωμάτιο και μαζί οι μνήμες και τ' αερικά...
... να γίνεται γύρω σου πανικός με όσα εσένα δεν θα σε αγγίξουν ποτέ...
... να λες καλημέρα και να κοιτάς την ανατολή χαμογελώντας κρυφά για εκείνα που οι άλλοι δεν κατάφεραν να δούν στο χθες και που ίσως τα προσπεράσουν και σήμερα...
... να ζεις τον προσωπικό σου μύθο όταν όλα γύρω σου διέπονται από ένα πρέπει...
... να υποστηρίζεις με κάθε τρόπο τον κόσμο που έχεις μέσα σου...
... να ξέρεις ότι αύριο μέσα σε όλα θα έχεις ένα χαμόγελο να σε περιμένει στο δίπλα γραφείο...

Όσο μικρές κι αν είναι οι ελευθερίες μου, ξέρω ότι μπορώ να βρω κι άλλες να σου γράψω...
κι έτσι στο σύνολο να είναι μεγαλύτερες από την ελευθερία εκείνη που ίσως σου έμαθαν να αποζητάς κι που πιέζεσε που ακόμα δεν την έφτασες...
Θα ξανάρθω να σου πω για ελευθερίες...
... γιατί ελευθερία είναι και το να γράφω σε σένα και κάθε εσένα...