Με τις υγείες μου...

Δεν μπήκε αέρας... δεν άλλαξε τίποτα τελικά... ούτε περικοπές είχαμε όμως...
Ούτε νίκη, ούτε ήττα... όλα όπως ήταν... μάλλον...
Μόνο οι ταραγμένες μου ορμόνες καταρακώνουν τις ημέρες μου...
Δυο λόγια αργά και τυχαία... μου θυμίζουν την τεχνική που χρόνια αναπτύσσω... και που αδυνατώ να ακολουθώ τελευταία... έρμαιο των «αναγκών» μου...
Μόνο η ασφάλεια της συνήθειας θα κάνει το θαύμα της... ως τότε... ασπιρίνη απ' την άκρη μιας μαξιλαρωθήκης...