Κυριακή 9 Μαΐου 2010

... καραμέλα...

Πάντα στα ταξίδια, όταν μου δίνουν καραμέλα, δεν την τρώω... την κρατάω και όταν τελειώσει το ταξίδι, σε ανύποπτο χρόνο, την ανοίγω και ξαναζώ μέσα μου το ταξίδι...
Βρίσκω τα κομμάτια που έχασα σε Ενεστώτα και μπορώ και συμπληρώνω το παζλ.
Άνοιξα μία τώρα... και είχε γεύση βούτυρο... Olympic Airways ένα μικρο διακριτικό στο χαρτάκι... και είδα μπροστά μου ξεκάθαρα μία λιακάδα, πάνω από τα σύννεφα...
Όταν είσαι πάνω από τα σύννεφα μπορείς να δεις πιο καθαρά...
κατέληξα ότι "δεν πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους περισσότερα από όσα μπορούν να αντέξουν"...
Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημά μου... η υπερβολή μου... να τα δίνω όλα, σε όλους... παντού και πάντα...
Στο τέλος περιμένω να δω την χαρά στο πρόσωπό τους όταν δέχονται τα δώρα μου... κι όταν αυτή δεν έρχεται, είτε γιατί δεν ήταν έτοιμοι, είτε γιατί δεν μπορούσαν να τα χωρέσουν... τότε απογοητεύομαι...
Απογοητεύομαι γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τα συναισθήματά τους... τρέμουν μήπως και κάτι συμβεί και εκτεθούν... ίσως γιατί στο παρελθόν πληγώθηκαν... αλλά πόσα αστέρια ακόμα θα σκοτώσεις για να ικανοποιήσεις το αίσθημα "περηφάνιας" του πληγωμένου ζώου μέσα σου;
Οι πλειοψηφία των ανθρώπων πεισμώνει και επιμένει... και καταλήγουμε στο "μυστήριο" που δημιουργείται και που εκλύει μαγικά σε αυτούς που φτύνουν..
Κι εγώ μαζί με όλους κόλλησα πολλάκις... αλλά όχι πια...
Όταν αυτό γίνεται συνείδηση, απλά φεύγω πλέον... γιατί ξέρω ότι σε τελειωμένες καταστάσεις δεν μπορώ να αναλώνω περισσότερη ενέργεια... αφού δεν μου έμεινε πολύ, μετά τα απανωτά όμοια λάθη...
Δεν είμαι θεός, ούτε σε θέση να ανατρέψω όσα για χρόνια μαζεύει μέσα του καθείς... γιατί καλή τη πρόθεση το έζησα επανειλημμένα το ρόλο του ιεραπόστολου...
"Μεταξύ πρώτης και δευτέρας νουθεσίας, παραιτού"... τις πέρασα και τις δύο... δεν είναι καιρός να παραιτηθώ;
Το μόνο που μένει είναι να γίνω "το θύμα"... σε όμοια κατάσταση συμπάσχον...
Και θύτης που προκάλεσα στον εαυτό μου τέτοια αλλοτρίωση...
Ίσως να είναι λόγια... και μόνο λόγια... από μια πίκρα που γλύκανε η καραμέλα...
Αλλά έχω κι εγώ ανάγκη από γλύκα που να μην προκαλέιται τεχνιτά από γλυκαντικά...