... όσα είπα...

Πόσα από όσα είπα βρήκαν το δρόμο τους;
Άλλα καθυστερημένα... άλλα επιπόλαια γρήγορα... άλλα μισά... αλλά δεν χάθηκαν...
Για δικαίωση; Για αποδοχή; Για επιβεβαίωση; Για οποιοδήποτε λόγω δικό μου... έδειξαν ορίζοντα σε άλλους... και αυτό αρκεί... και χαίρομαι...
Μόνο που μου γεννούν ερωτηματικά σε πρώτο ενικό...
Πόσα γιατί; Πόσα για τι;
Όλα να χτυπούν σε καθρέφτη και να γυρνούν σε μένα...
Τα κοιτώ με συμπάθεια και με απάθεια ζωγραφίζω επάνω τους στολίδια... να ταιριάζουν κι ας μην αλλάζουν στην ουσία...
Δεν με πειράζει που περιμένω ανέλπιδα... που δεν τα βρίσκω μαζί τους με ενοχλεί...
Πρέπει να τα κουβεντιάσεις... να τα κανακέψεις... για να τα διαχειριστείς... χωρίς να φοβηθείς...
Δεν ξέρω αν με φοβίζει το αποτέλεσμα ή η αλλαγή...