Τι ημέρα ήταν;

Ήταν Απρίλιος, τέσσερις του μήνα Δευτέρα και όχι Τετάρτη.
Έπεσες έξω στη μέρα, έπεσα έξω τελείως.
Ούτε το έτος δεν μπορούσα να θυμηθώ. Γιατί, έτσι κάνω πάντα. Θυμάμαι ακριβώς τι φορούσες, και πολλά άλλα ίσως άχρηστα, αλλά όχι τα νούμερα. Κι ας μετράω συνέχεια, τα πάντα, οι αριθμοί αρνούνται να τοποθετηθούν στο κεφάλι μου.
Στο σημείο που με άφησες με βρήκες κι ας άλλαξε από τότε ο κόσμος μου όλος.
Και το σήμερα θα θυμάμαι, δίχως τους αριθμούς, που για ακόμα μία φορά η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και μου επισημάνθηκε ο ήχος της.
Ακόμα μία αλλαγή που με φέρνει στο σημείο που με συνάντησες και μου πατάει όλα τα κουμπιά του ρολογιού μαζί. Σαν να προσπαθεί να με προγραμματίσει απ' την αρχή.
Το έργο το έχω ξαναδεί θα μπορούσα να σου πω. Αλλά όταν με αφήνει αδιάφορο είναι απλά σαν μία ανάμνηση από προηγούμενη ζωή που οφείλω να τη ζήσω απ' την αρχή για να την ολοκληρώσω με αποτυπωμένο αποτέλεσμα.
Αυτή τη φορά δεν είχα ερωτηματικά, ούτε αγωνία. Απλά περπάτησα το δρόμο... και περπατώ