Θέλω αέρα...

Αναπνοές... βαθιές, καθαρές... που να μπορούν να γυρίσουν το κοντέρ απ' την αρχή...
Μποφόρ ικανά να παρασύρουν από μέσα μου όλα όσα με κρατούν καρφωμένο στη Γη... να φουσκώσουν τα πανιά μου...
Αέρας να με πάει στου ορίζοντα την άκρη...
Μένω πιστός στο πρόγραμμα κι ας προλαβαίνω πάντα στο παρά πέντε...
Σβήνω... σβήνω εκκρεμότητες και όλο συναντώ μπροστά μου περισσότερες... μα καμία από επιλογή...
Μήπως απλά τους δίνω εγώ πολύ χώρο να έρθουν να εγκατασταθούν και στη συνέχεια σημασία ώστε να με βαραίνουν...;