... το ταξίδι της παραμονής...

Ακόμα μία αναμονή... παραμονή στο λιμάνι... μέχρι να έρθει το πλοίο...
Κάτι μου θυμίζει απ' τα παλιά... τότε που όλα είχαν ανάποδη φορά... αλλά τίποτα δεν θα αφήσω να περάσει μέσα από την γυάλινη φυσαλίδα που με περιβάλει...
Θα πρέπει να σπάσει για να περάσει μέσα το παραμικρό... σε κάθε άλλη περίπτωση το μόνο που περνάει είναι η αίσθηση των εικόνων που μπορώ να δω... αλλά αυτή έχω μάθει να τη γιατρεύω...
Η διαμονή μικρή... παραμονή Χριστουγέννων μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιάς... παράνομη η σκέψη ότι θα μπορούσα να έφευγα γι' αλλού... και πιο φευγαλέα απ' το ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων μου, που έπιασαν για λίγο θαλασσινό ορίζοντα...
Αν το ζητούσα δεν θα μου δίναν άρνηση... λες και πρέπει να ρωτήσω κάποιον... εξάλλου μόνος τα κάνεις τα ταξίδια φίλε... μόνο στην αποβάθρα ενίοτε σε περιμένει κάποιος... είτε για το αντίο, είτε για ένα φιλί, είτε για το καλώς ήρθες...
Σήμερα κανονίσαμε φιλί αλλά είχε φουρτούνα και μας έδωσαν απαγορευτικό...
Θα ταξιδέψουμε παράλληλα όμως... ο καθένας στο δικό του παρελθόν... στην δική του φυσαλίδα... στο δικό του παραμύθι... με το μέσα του βαθιά κρυμμένο μη τύχει και πάρει φως και διαλυθεί...