Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Τα απομεινάρια της Κυριακής σε μία πρώτη Δευτέρα...

Δεν έκλεισα μήνα χτες, παρότι τελευταία είμαι πολύ συνεπής...
Είχα έναν πονοκέφαλο, όλη την Κυριακή, που ενώ έκανα τόσα πολλά αισθανόμουν ότι όλα γλιστρούσαν κι έπεφταν από πάνω μου εκτός εκείνου...
Σήμερα πρωτομηνιά κοιτάζω πίσω να δω αν έχω εκκρεμότητες...
Θα κλείσω πρώτα τα πρακτικά και θα αφήσω τα θεωρητικά για εκπρόθεσμη διευθέτηση...
Όχι... δεν τα αναβάλω... προγραμματίζω όσα μπορώ... με δική μου σειρά... όχι εκείνη που μοιάζει ορθή για τους πολλούς...
Δεν ήταν καλή η μέρα χτες για το μέσα μου... είχα τα ασυνείδητά μου... γιατί με τα συνειδητά αρχίσαμε να τα βρίσκουμε...
Ένα κενό ήταν εκεί συνέχεια... πλάι στον πονοκέφαλο... και παραβγαίνανε σε αγώνα αντοχής...
Αδιάφορη ήταν η μέρα μου στη δουλειά σήμερα...
Λες να πάρω κι εγώ κανένα βραβείο στις Κάννες φίλε μου αν κάνω τη ζωή μου σενάριο;
Χάρηκα λίγο με μία εικόνα μονάχα και μια σκέψη... κομμάτια αυτού που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό...
Στάση πρώτη... στην ουρά για την ολοκλήρωση τις πρώτης πρακτικής εκκρεμότητας... μυρίζουν κάστανα ψητά αλλά εμένα μου μυρίζει και η Άνοιξη... που σαν κάτι από παλιά να μου επαναφέρει... κάτι που θαρρώ ότι δεν έχω πλέον ανάγκη...
Σίγουρα δεν το έχω ανάγκη αν δεν έχει τουλάχιστον μία δημιουργική όψη...
Τέλος πρώτης πράξης...
«Εσύ όπου κι αν πας σ' όποιο ταξίδι, σε λάθος στάση θα κατεβείς...»
Δεύτερη προγραμματισμένη... και σαν λάθος μοιάζει κι αυτή... που απ' την υπνωτισμένη μου συνήθεια με τραβά...
Τίποτα ουσιαστικό παρόλα αυτά... απλά τόσο όσο για να καλύπτω τους ψυχαναγκασμούς μου...
Καταναλώνω με προσδοκίες... άρα με λόγο... αλλά χωρίς σκοπό... μόνο για την πρόθεση της υπόθεσης...
Ολοκλήρωση των σημερινών προγραμματισμένων εργασιών που με ξεχνούν μονίμως απ' έξω... σαν ανάγκη...
Κάποιος μηχανισμός μέσα μου συνωμοτεί κατά μου... δεν εξηγείται αλλιώς...
Σε όλη τη διαδρομή γράφω... δεν ξέρω τι εικόνα δίνω στους γύρω μου και πραγματικά αδιαφορώ...
Δεν νομίζω να με προσπέρασε ο έρωτας της ζωής μου... μόνο η μέρα με άφησε πίσω... με την αίσθηση πως πάλι δεν πρόλαβα... αλλά δεν θυμάμαι τι... ... ...