... πάλι σκόνη...

Από το Σάββατο είχε κάτσει πάνω μου η σκόνη... κόκκινη, λεπτοκοσκινισμένη και αχόρταγη... δις επισκέπτης με τάσεις επεκτατισμού...
Η χθεσινή βροχή έσπασε την παντοδυναμία της και κατέβασε κάτω όσο περισσότερη μπορούσε...
Την συναντώ σήμερα νικημένη στις γωνίες... να βρωμίζει ακόμα, ανίσχυρη πια, τον κόσμο μου που προσπαθεί να δει και πάλι ουρανό...
Μέσα στο σκηνικό της σκόνης ήξερα τουλάχιστον ότι κάπου μέσα σε τούτη την πόλη... σε έναν άλλο μικρόκοσμο, σαν τον δικό μου... κάποιος μου αφιέρωσε μια σκέψη... και άκουσε Preisner γιατί νόμιζε ότι με είδε μέσα στη βροχή να περνάω το δρόμο... αλλά δεν μου μίλησε γιατί κρατούσα ομπρέλα!;...
Δεν ήμουν έξω όμως... ούτε πέρασα το φανάρι... κόκκινο είχα από το Σάββατο ως και σήμερα... προσδοκώ σύντομα το πράσινο για να ξεκινήσω...