Κείμενο αφορμή

Χρειάστηκε να δώσω ένα κείμενο.
Αναθεωρώ αμέσως και το πιάνω από την αρχή, αλλά αφήνω το λάθος μου γιατί μου αρέσει να αυτοαναιρούμαι όταν το κάνω συνειδητά.
Αποφάσισα μετά από καιρό να δώσω ένα κείμενο.
Η απόφαση πάρθηκε άμεσα γιατί μου το ζήτησαν αγαπημένοι άνθρωποι, γιατί μου αρέσει η ιδέα της συμμετοχής, γιατί η συμμετοχή θα περιλαμβάνει ένα "μαζί" δικό μας (αυτό μίας και είναι προσωπικός μας κώδικας θα χωρούσε πολύ ανάλυση) και τέλος γιατί αυτή τη φορά το θέλω.
Το πως γίνεται με όσους γράφουν σε χρόνο στριμωγμένο είναι λίγο πολύ γνωστό.
Κάνεις στην καλύτερη των περιπτώσεων το οχτάωρό σου και αφού χρησιμοποιήσεις τις αναμονές και της διαδρομές σαν χρόνο Α για σκέψη, ώστε να κατασταλάξει μέσα σου το κάτι, προσπαθείς να εξασφαλίσεις τον χρόνο Β για να καταγράψεις.
Σε αυτούς τους δύο χρόνους που συχνά μπερδεύω, και το συνειδητοποιώ τώρα, θέλω να επιστρέψω.
Ας υποθέσουμε ότι για τους χρόνους Γ και Δ (ύπνος και ζωή-βιώματα) προς το παρόν είσαι πλήρης γιατί απλά έτυχε να έχεις κάποια αποθέματα ή αντοχές.
Συνηθισμένος στην ευκολία του Blogging (τώρα μιλάω στον εαυτό μου) που έμαθες τα τελευταία χρόνια, γιατί σε βολεύει, γράφεις με έναν τρόπο μεταλλαγμένο συγκριτικά με τα κείμενα που έχεις στα τετράδια με τις κιτρινισμένες σελίδες.
Όχι δεν χρησιμοποίησα το κιτρίνισμα των σελίδων σαν ένα καλοπιστικό στοιχείο του λόγου μου αλλά για να μου θυμίσω ότι η βαλίτσα πάει πολύ πίσω.
Σε μία γρήγορη αναδρομή που έκανα στα τετράδια αυτά είδα το λόγο μου να αλλάζει.
Το φυσιολογικό, αν και δεν τα πάω καλά με αυτή τη λέξη, θα ήταν να άλλαζε το στυλ μόνο λόγω βιωμάτων. Αυτό που αναγνωρίζω όμως είναι τη γραφή μου να αλλάζει γενικότερα λόγω "εξωτερικών" παραγόντων.
Επιστρέφω στη σύγχυση των δύο πρώτων χρόνων (Α και Β).
Από τότε που ξεκίνησα το Blogging, τους δύο αυτούς χρόνους τους έχω κάνει ένα. Για παράδειγμα, συνηθίζω πλέον να γράφω μέσα στα λεωφορεία. Αυτό οδηγεί τη γραφή μου σε συνάθροιση σημειώσεων με πυκνή κωδικοποιημένη γραφή.
Με αφορμή το κείμενο που αποφάσισα να δώσω χρειάστηκε να πάρω ένα από τα Εδώ μου γραπτά και να το περάσω σε αρχείο κειμένου.
Είπα αρχικά θα διορθώσω τη στίξη. Ναι, το αναγνωρίζω έχω πειραγμένη στίξη όταν γράφω στο Blog, περισσότερο από ηλίθια άποψη της στιγμής που χρησιμοποιώ τα gadget. Όσο για τα αποσιωπητικά, αυτό είναι άλλη μεγάλη ιστορία που έχει ήδη καταγραφεί.
Στη συνέχεια είπα να φτιάξω τις παραγράφους και τότε είναι που άρχισα να παρατηρώ το μέγεθος της αλλαγής ή καλύτερα μετάλλαξης. Αδύνατον να δημιουργήσω νοηματικές παραγράφους.
Αρχικά τα έβαλα με το πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου. Κάπου έπρεπε να ξεσπάσω. Μου έφταιγαν τα διαστήματα, το διάστιχο, η στοίχιση και τα περιθώρια. Μετά είπα απλά είμαι κουρασμένος και χρύσωσα το χάπι στον εαυτό μου.
Σήμερα, μετά τη σύγκριση με τα παλαιότερα γραπτά μου, που διατηρούσαν τους βασικούς κανόνες γραφής και συντακτικού, και μία γρήγορη ανασκόπηση του Εδώ, συνειδητοποίησα το μέγεθος της αλλαγής.
Το Εδώ δεν έχει καμία σχέση με τα τετράδια και όσα παραδοσιακά μάθαμε για τη γραφή.
Ξεχώριζες τα πρόχειρα και τις σημειώσεις από τα τελικά σου κείμενα. Εδώ όλα είναι τα πρόχειρα και οι σημειώσεις, μόνο που επειδή υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να μπει να τα ελέγξει, τα έχεις λίγο τακτοποιημένα και ταξινομημένα με την ευκολία του αυτόματου.
Δεν νοσταλγώ τα παλιά, ούτε και δικαιολογώ τον εαυτό μου. Διαπιστώσεις κάνω.
Θύμωσα. Πείσμωσα. Γκρίνιαξα στους φίλους μου. Βίωσα αποτυχία. Γιατί έτσι τα βιώνω όλα αυτά, γρήγορα, παιδικά και βίαια. Σαν την αποτυχία, που φανταστικά δημιούργησα προ ημερών, για να έχω άλλοθι στην γκρίνια-χάιδεμα στους δικούς μου ανθρώπους.
Και τώρα έρχεται ερώτημα για αυτοκριτική. Ποιος σου φταίει φίλε μου αν εσύ βολεύτηκες στην ευκολία σου και την νοθεία των διαδικασιών;
Θα είχες αποτέλεσμα ουσίας μόνο αν είχες εφεύρει τον νέο τρόπο που να διατηρεί της βασικές αξίες του αποτελέσματος.
Γκρίνιαξα και ηλεκτρονικά, εδώ είναι πια το ημερολόγιό μου. Λογαριάστηκα λίγο με την αναιδή μου στάση στην γραφή και είδα προοπτικές να βρω τον Ιδανικό Αναγνώστη μου. -Ακόμα και αν τον βρω αυτός θα με αντέξει;-
Βημάτισα λίγο προς τα πίσω απόψε προσπαθώντας να μαζέψω μερικά από αυτά που έχασα στο δρόμο.
Μάζεψα μερικά ξεχασμένα κόμματα, πήρα από το χέρι μερικές επεξηγηματικές προτάσεις, περπάτησα λίγο πιο κοντά στις παραγράφους και άφησα για λίγο τις σιωπές στην άκρη. θα ήταν πιο τίμιο να τους αφιέρωνα και μία δεύτερη ανάγνωση, αλλά έκανα ήδη κατάχρηση του χρόνου Β και θα μειώσει αισθητά το χρόνο Γ.