Κυριακάτικα στερητικά απωθημένα

Θέλω να διαβάζω τους φίλους μου όταν με διαβάζουν. Να μην εικάζω, απομονωμένος στην απόσταση που διάλεξα για ν’ απαλύνω την επιφάνεια της κριτικής του αταίριαστου. Να διαβάζω, ξεκάθαρα τη σύνταξη της απόταξης για να καταφέρω κάποτε να συμφιλιωθώ μαζί της.
Ένας μπορεί να με διαβάζει σαν ρομάντζο. Να βλέπει την τοποθέτηση των λέξεων που στρογγυλεύουν το συναίσθημα. Ν’ αναζητά την ταύτιση κι έτσι να χαίρομαι που η αίσθηση τουλάχιστον έπιασε τόπο. Μάλλον δεν κατάφερα να γίνω κατανοητός. Την επόμενη φορά.
Άλλος σαν χρονογράφημα εφημερίδας με διαβάζει. Ενοχλείται ελαφρά από την εξομάλυνση των καταστάσεων που αναγνωρίζει σε αυτό και ανυπομονεί να φτάσει στις παραγράφους με τις καταληκτικές τοποθετήσεις. Όταν παραγράφους τέτοιες δε φρόντισα  να συμπεριλάβω, για να μη χάσω πελατεία, απλά εκλογίκευσα όσο μπορούσα το περιεχόμενο του επόμενου κειμένου μου, με την ελπίδα να τον ξανασυναντήσω σ' εκείνου την ανάγνωση.
Εκείνην την κουράζω σαν καλλιτέχνης. Με προτιμάει άνθρωπο. Θα με διαβάσει αλλά θα ψάξει τον άνθρωπο και μέσα στο κείμενο. Γρήγορα θα βαρεθεί. Ασκήθηκα χρόνια στο περίπλοκο κι εφόσον το βιώνει μαζί μου γιατί να το αντιμετωπίζει και στο λόγο μου.
Παίζω Κυριακάτικα παιχνίδια εικασιών. Παίρνεις τρεις αντιδράσεις και προσπαθείς να τις κάνεις θέσεις απέναντι στην ανασφάλειά σου. Στην επιλεγμένη έκθεση των εμμονών σου. Τις στρέφεις όσο γίνεται περισσότερο προς την απόρριψη. Εντάξει, κατάφερες να νιώσεις την αφετηρία του φόβου σου. Αν όλο αυτό ήταν αλήθεια θα τον είχες αγγίξει κιόλας.
Θυμάμαι κάποτε κουβέντα σε μία παρέα γραφιάδων που καταλήγαμε στο «δε γίνεται να ταιριάζουν όλοι με όλους» και ήθελα να συμπληρώσω «…σε όλα». Τότε δεν πάλευα να βρω το στοχευμένα αρνητικό όπως εκείνοι, αλλά το γενικευμένα θετικό που ήταν μπροστά μας και ερμηνευόταν «σε κάποια ταιριάζουμε». Τώρα συμπληρώνω σαν ευχή «φρόντισε το ζητούμενο, τις επιλογές και την οπτική σου», παρότι τελικά υπάρχουν φορές που μπερδεύομαι και πέφτω στη φαυλότητα της φιλαρέσκειας.
Ένα χρόνο μου χάρισα, αποτοξίνωσης από τη συγγραφική ματαιοδοξία. Ασκήτεψα, τρεφόμενος μόνο με το ελάχιστο της καθαρής γραφής, χωρίς ίχνος υποκατάστατων. Δεν επιτρέπω σε κανένα Κυριακάτικο παιχνίδι να μου στερήσει την ουσία της γραφής που ασπάστηκα παιδί με τη μορφή της πηγαίας ανάγκης.