As good as it gets...

Ίσως η καλύτερη βραδιά εδώ...
Όπου εδώ... το κάπου στο πουθενά...
Η τέλεια στιγμή ελαφρότητας από την πληρότητα του να έχεις «καταθέσει» και να έχεις «εισπράξει»... να κλείνεις λογαριασμούς, ανοίγοντας καινούριους... να πετυχαίνεις την τέλεια στιγμή περπατώντας στην μισοάδεια άγνωστη πόλη... άγνωστος μεταξύ αγνώστων... ελαφρά ζαλιζμένος... κάτω από κίτρινα φώτα... με τη σιγουριά ότι δεν ΕΙΣΑΙ και την ελπίδα ότι δεν ΘΑ ΕΙΣΑΙ μόνος... γιατί ξέρεις ότι εκείνος ο σημαντικός ρόλος που χρόνια είχες στο κεφάλι σου έχει πλέον πρόσωπο...
Και αφού τακτοποίησα ακόμα ένα κουτάκι στο κεφάλι μου... κόλλησα μία ακόμα ετικέτα και έγραψα με ανεξίτηλο μαρκαδόρο ένα Α... μετά το τοποθέτησα στο κενό για χρόνια σημείο στο ράφι των σχέσεων...
Σήμερα ούτε Β ούτε Π...
Κι εσύ λατρεμένη μου Ν ησύχασες μέσα μου...
Πήρες την Νίκη σου έναντι του παραμυθά... που σε έπλαθε βαθιά μου ντυμένη κόκκινα...
Άρχοντα ήσουν πάλι εδώ... στα ξένα και τα άγνωστα που πάντα σε συναντώ... να μου δείχνεις το δρόμο ισιώνωντας καθετί που τσαλακώθηκε εντός μου...
Σκοπός... να μεταφέρεις την ευλογία που δέχτηκες... και να βγάλεις από τους ανθρώπους στο δρόμο σου τον καλύτερο εαυτό τους...
Αααα και αστεράκι μου εσύ... μακριά... είσαι πιο κοντά μου... όπως έμαθα παλιά...