Greek in Gjirokaster... with umbrelas

Κι όμως... ενώ δεν πρόλαβα να προσαρμοστώ στην πραγματικότητα που αποτελεί την καθημερινότητα της ζωής μου είμαι πάλι «στο δρόμο»...
Σκέφτηκα ότι αυτή τη φορά πρέπει να είναι αλλιώς... γιατί ο εφνιδιασμός, σαν στοιχείο, αυτή τη φορά θα είναι δεδομένος... για μένα τον «Δεν μπορώ όσα με βγάζουν απ' το πρόγραμμά μου»...
«Ότι δεν μπορείς να αποφύγεις απόλαυσέ το»...
Θα μπορούσε να είναι απλά ένα φτηνό sequel του «the Gjirokaster experience»... αλλά θα το χωρέσω αυτή τη φορά...
Η πτήση 806 Αθήνα - Ιωάννινα, χωρίς θέματα ηφαιστειακής σκόνης, αλλά με πολλές αναταράξεις μας έφερε ξανά στο ένα βήμα πριν...
Τώρα δεν έχει οπισθοχωρήσεις... μόνο μπροστά πας...
Hotel Bleta #32... δεν θα είμαι μόνος αυτή τη φορά... δεν θα έχω τις σταγόνες μου Ευτυχίας... αλλά θα έχω άνθρωπο...
Από λάθος στο ξυπνητήρι του κινητού μου, που παραμένει σε ώρα Ελλάδος, ξύπνησα νωρίς... και βρέχει... μιά βροχή συνεχόμενη, δυνατή... με χαρακτήρα...
Την τελευταία φορά εδώ μου κλέψαν την μικρή μου ομπρέλα... δεν πρόλαβα να την αντικαταστήσω στην Αθήνα, άσε που πίστεψα ότι ο καιρός θα είχε αλλάξει πια κι εδώ...
Όταν την αναζήτησα στο μαγαζί που «χάθηκε» μου έδωσαν μία τεράστια, «οικογενειακή» όπως την ονόμασα... και την άφησα εδώ... αν υπάρχει ακόμα θα με βάλει πάλι στο ρόλο του "Englishman in New York" αλλά με διαφορετική εθνικότητα και πόλη...
Το τραγούδι που με πήρε αγκαλιά την αξημέρωτη ακόμα μέρα είναι «οι ομπρέλες του Ντεμύ»... που «έτυχε» να ταιριάξει...