Fly me away...

Ένα ταξίδι σαν τα παλιά επιθύμησα...
Σαφώς με αεροπλάνο... εννοείται εξωτερικό... και εξυπακούεται ότι ταξιδεύω μόνος με τις ανέσεις μου... σε προορισμό που εμπεριέχει τον έρωτα...
Απαραιτήτως με περιμένει ένα ζεστό μπάνιο, σοκολάτα και κόκκινο κρασί...
Το επόμενο πρωί με βρίσκει χαμογελαστό και χορτασμένο σε τσαλακωμένα σεντόνια...
Ζουρ μουρ... που μου έχει λείψει... εκείνο το αυθεντικό... το τάχα κυριακάτικο... πριν σηκωθούμε για πρωινό και κάνουμε πλάνα για την ημέρα...
Δεν θα προλαβαίνουμε ούτε τα μισά, το ξέρω... αλλά θα είμαστε μαζί... και θα σε κατηγορώ ότι "μαζί σου ζω το δικό μου Κωσταλέξι"...

Ζήλεψα σήμερα... το απλό... το εύκολο... το αυτονόητο... το φυσιολογικό... από το οποίο, με τα δεδομένα των πολλών μάλλον απέχω πολύ...

Λίγο... που με κούρασε το τίποτα του εδώ... η επανάληψη που με έπνιξε... το εκεί το αβέβαιο... η ευκολία που δεν έχω στα αυτονόητα... η ευκολία που διαθέτω στα σύνθετα... η σκέψη του μετά...

Θέλω αποστάσεις... τις αποστάσεις μου από όσα με "μπούκωσαν"...!