Ήταν 22/07/2007... και ήσουν λίγο «κάπως»...
Μια από τις πιο ζεστές νύχτες του καλοκαιριού...
Δεν το σκεφτήκαμε πολύ... Mr. Sunshine & Mrs. Batida on the road σε νυχτερινό, καλοκαιρινό film noir... από αυτά που μπορείς να δεις σε drive in…
Περπατούσα στα 30 μου μόλις 3 μέρες...
Περπατήσαμε στην παραλία με γυμνά πόδια και αν τα κατάφερνα θα μετρούσα μερικά εκατομμύρια κόκκους άμμου ανάμεσα στα δάχτυλά μου...
Ξαπλώσαμε και κοιτούσαμε τα αστέρια... μερικά εκατομμύρια και αυτά...
Μόλις μερικές δεκάδες τα χρόνια μας και ήμασταν εκατομμυριούχοι...
Υγρασία και αλμύρα... στο κορμί, στα μαλλιά, στο στόμα... μα τα μάτια για ένα πείσμα δεν θα δέχονταν κανένα από τα δύο να τα χαρακτηρίσουν...
Κάθε χρόνο πλέον σαν γιορτή επιστρέφει αυτή η νύχτα στα καλοκαίρια μου και την περπατάω ξανά και ξανά...
Σαν υπέρβαση... που με γεμίζει περηφάνια... και σαν αλήθεια... που παραμένει φυλαχτό...
- Ρουφιάνα γυναίκα τόσα χιλιόμετρα περπάτησες.... ακόμα αντέχουν οι σόλες σου;
- Είναι λίγα τα χιλιόμετρα μάτια μου για τις δικές μου σόλες... μόνο τα πόδια μου κουράστηκαν λίγο...