Μία κενότητα που... θα 'θελα... και στο προηγούμενο Post μου βγήκε "καινότητα" (κάτι που ενέχει το καινούργιο) μαζί με άλλα ορθογραφικά λάθη που κάνει το iPod μου όταν γράφω σε αυτό στριμωγμένος στα μέσα μαζικής μεταφοράς... που αν το σκεφτείς το μόνο θετικό που έχουν είναι το μεταφοράς... γιατί αλλιώς τόσο το μέσα όσο και το μαζικής δεν μου κάνουν θετικά...
Αλλά το μέσα το μεταφράζω (από) μέσα εγώ, για να με εξυπηρετεί περισσότερο και έτσι να πιάνω δύο στα τρία θετικά...
Όσο για το μαζικό δεν σώζεται ούτως ή άλλως... είναι καμένο χαρτί για τη δική μου ιδιοσυγκρασία...
Ιδού, λοιπόν, που όλα αυτά τα αυτόματα που έχω υιοθετήσει κατάφεραν να διαστρεβλώσουν, πέρα από τη γραφή, ακόμα και το νόημα του κειμένου μου...
Με ένα πονοκέφαλο που προϋπήρχε της ημέρας και τη λιακάδα απ' το παράθυρο να μπαίνει... ένα τραγούδι ήρθε πάλι να με πάρει αγκαλιά... χωρίς δρόμο... με έβγαλε βόλτα... ταξίδι...
St. Apollonia από τους Beirut και περπατώ στους δρόμους της Γλασκόβης...
Δανεικό iPod με δική μου μουσική... από την Newton Street κατά μήκος της Argyle μέχρι την High Street... μία γκαλερί, ένας καφές στο Nero στο 91 της Hope... μία στάση στην George Square... στα αυτιά μου από Billie Holiday μέχρι Cinamatic Orchestra... και στο μυαλό μου οι εξομολογήσεις των απωθημένων με τη συντροφιά της Nina Simone...
Περπατώ... περπατώ... μόνος... ξένος... και κρατώ στα χέρια μου το εισιτήριο της τρέλας της νιότης... τη δύναμη της άγνοιας... την εντύπωση της ασφάλειας ότι ο κόσμος είναι μία παιδική χαρά... και φυλάω στο μυαλό μου χώρο για όσα θα κουβαλήσω μαζί μου στην επιστροφή...
Δεν είναι ώρα να βρω απαντήσεις... αλλά για να δημιουργήσω ερωτήματα...
Περπατώ... περπατώ... περπατώ... και ξέχασα να μετρήσω βήματα για να γυρίσω πίσω... γιατί στο τέλος το πίσω βρίσκεται αυθαίρετα μπροστά σου... έχεις επιστρέψει χωρίς να το καταλάβεις... και εγκλωβίζεσαι σε ένα ανοιχτό κλουβί που πάντα σε περίμενε... έξω απ' την πόρτα γράφει σύνεση... αν πας κοντά να το διαβάσεις καλύτερα λέει εγκράτεια... το βράδυ στα όνειρά σου φωνάζει μεγαλώνεις...
Πήρε πολύ το ταξίδι και ο ήλιος μαζεύτηκε... συνάντησα όμως τον ταξιδιώτη που μου έλειψε... και την ανεμελιά που έχασα...
