Ο δάσκαλος απλά το επιβεβαίωσε... δεν είπε τίποτα περισσότερο... άρα ή έχει μία μεγαλύτερη αλήθεια να μου πει, που δεν είμαι έτοιμος να ακούσω, ή τα πράγματα είναι απλά έτσι και φτάσαμε τελικά στην ουσία του θέματος...
Μα πώς γίνεται να είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου τελικά;
Χωρίς λόγο... κι ας είναι όλα με αρνητικό πρόσημο τριγύρω... μέσα στο μυαλό μου όλα έχουν ρυθμό...
Όλα μιά κατάσταση του νου είναι άλλωστε... το κλείσαμε Άρχοντα... φαντάσματα του εγκεφάλου επιβεβαίωσες...
Πρέπει να είναι παράλληλη αλήθεια όσα δε φαίνονται... γιατί ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά πέρασε μπροστά μου ένα ξωτικό... με κόκκινα μαλλιά, κατάλευκο δέρμα, ροζ μαγουλάκια με φακίδες, κρόσια να κρέμονται, ντυμένο στα μαύρα με χρώματα στις άκρες...
Όλα αυτά στην τρίτη πενθήμερη καρτέλα γραμματείου... του δεύτερου γύρου... για να το τοποθετήσω κάπου... αφού μόνο έτσι τα καθορίζω...
Ασημίζουσα χαρά... η ετικέτα στο κουτάκι..