Μία μικρή αδιάφορη φαινομενικά στιγμή

Με ένα τραγουδάκι μελό, σε μια μέρα που βαριόταν να ξημερώσει... και τελικά έφτασε μεν στην ώρα της αλλά λίγο κατσουφιασμένη και γκρίζα...
Πάτησα το repeat να παίξει άλλη μία φορά... και σαν προσευχή μου ακούστηκαν τα λόγια του... με αυτή τη βελούδινη γυναικεία φωνή...
Μου έχει λείψει η συγκίνηση από τη μουσική.
Όχι βέβαια ότι φταίει η μουσική, όπως μίζερα θα υποστήριζαν πολλοί, αλλά εγώ... κι εμείς... που δεν δίνουμε ποιοτικό χρόνο στη μουσική για ακρόαση.
Αλήθεια είναι ότι γενικότερα ο χρόνος που αφιερώνουμε δεν είναι ποιοτικός... στα περισσότερα...
Απλά διεκπεραιώνουμε καταστάσεις... και τελικά όλη μας τη ζωή!
Δεν θα μείνω σε αυτό... θέλει πολύ επεξεργασία για να το διαχειριστείς σωστά... και πόσο πιο ποιοτική να κάνεις την καθημερινή σου διαδρομή με το λεωφορείο;
Θέλω να «διεκπεραιώσω», δια παρακολούθησης, δύο εκθέσεις τέχνης, μία θεατρική παράσταση και ένα δείπνο με κόσμο... και όλα μέσα στο Γενάρη!
Να προσπαθείς να προλάβεις αυτό που κάνει το μέσα σου ν' ανθίζει...
Μα αυτό που θα 'θελα απ' όλα πιο πολύ είναι ένας νυχτερινός περίπατος, σε ήρεμους δρόμους και να σε αποπλανεί η αφή από δυο χέρια κρύα που αγγίζονται δειλά...