… ξεκάθαρες κουβέντες…

Σκεφτόμουν μέρες…

Αφού δεν ήμουν ποτέ η πρώτη σου επιλογή γιατί περιμένεις να είσαι η δική μου πρώτη…
Γιατί το ζητάς πεισματικά και δεν το διεκδικείς;
Γιατί ζητάς γενναίο λαβείν με φειδωλό δούναι;
Μόνο σκεφτόμουν τις «ξεκάθαρες κουβέντες» αυτές… και είμαι σε θέση να τις λέω… αλλά μου λέτε ότι πληγώνω όταν το κάνω.
Δεν θα τις πω λοιπόν… μου επιτρέπετε τουλάχιστον να τις καταγράψω στο χρόνο μου;

Και έρχονται κάποιοι που δεν επένδυσες πάνω τους πολλά και σου καταθέτουν αλήθεια… που δεν έχει σημασία αν την κατείχες ήδη… στην δωρίζουν και είναι κομμάτι του εαυτού τους… και χαίρεσαι τόσο πολύ με την πράξη αυτή που κερδίζουν χιλιάδες πόντους… στη μέσα σου κλίμακα.
Και μιλάω για αλήθειες που δεν πληγώνουν κανέναν… και που ήδη γνωρίζεις… απλά θέλεις να σου τις δωρίσουν… για τις άλλες τόσες αλήθειες που χαρίζεις εσύ καθημερινά.

Και αφού γκρίνιαξα και με αυτό και με το προηγούμενο… πάω να θυμώσω με τον εαυτό μου τώρα… για την απόδοση δικαιοσύνης.

Για τι μιλάς;
Τι περιμένεις;
Γιατί περιμένεις;
Αφού αύριο θυμός δεν θα υπάρχει… άντε μεθαύριο…
Έχεις μάθει να δίνεις για την τιμή του Δούναι… όχι για την προσδοκία του Λαβείν, πρίγκιπα.
«Μεταξύ πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού!»
Προσπαθείς κι εσύ γι’ αυτά που δεν σου χαρίζονται λοιπόν…
Στο ίδιο λάθος πέφτεις που άλλους κατηγορείς πως πράττουν.
Καλά να πάθεις…
Άλλαξέ το τώρα… διόρθωσέ το!

Αγία Κική δώσε μου φώτιση…
… οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους… έχουν τους ανταγωνισμούς… αν κάποια από αυτές σ’ αιχμαλωτίσει σ’ ελευθερώνει η άλλη… τράβα μια λέξη από τη νύχτα στην τύχη…

Ναι, αυτό είναι…

Δεν θέλω γενναίο λαβείν…
Μίλησέ μου…
Μόνο αυτό το δώρο θέλω…

…πες κύμα που δε στέκεται… πες βάρκα που βουλιάζει αν την παραφορτώσεις με προθέσεις… πες στιγμή που φωνάζει Βοήθεια ότι πνίγεται… μην τη σώζεις… πες Δεν άκουσα… μίλα… μίλα…

Δε λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη…

Ποια κουβέντα πιο ξεκάθαρη από το να μιλάς αληθινά;
Όχι για να πεις κάτι… μόνο μίλα αληθινά.

Το έλεγα από παλιά... γιατί το ξέχασα;

"Δεν θέλω τίποτα να πω, να μιλήσω θέλω μόνο..."