... πίστα Σαββάτου...

"Θα αργήσω λιγάκι... δεν πιστεύω τα ονόματα να παρεξηγηθούν με την απουσία μου. Πες τους να ξεκινήσουν κι έρχομαι..."
Έπιασε ένα ψιλόβροχο... κι ο ταξιτζής πένευε την αξιοπρέπεια των ελλήνων...
Μετά έπιασε να μου λέει για τα λιμάνια και τα δεκαοχτώ χρόνια εν πλω...
Μήπως να κάνουμε μία μεγαλύτερη βόλτα κυρ Παντελή τώρα που βρήκες ωραίο θέμα;
Βαριέμαι... και πλήττω... να πάω να στριμοχτώ στη φασαρία!
Αφού έκανα την εντυπωσιακή μου είσοδο και μου σέρβιραν το πρώτο ποτό... διακοπή ρεύματος...
- Πόση ώρα είμαστε χωρίς ρεύμα;
- Μία ώρα περίπου;
- Κράτησες χρόνο;
- Όχι... αλλά είκοσι τραγούδια (χωρίς ηλεκτρικό) επί τρία λεπτά το καθένα...
- Μέτρησες τα τραγούδια;
- Πάντα βρίσκω τρόπο να υπολογίσω το χρόνο... με δικούς μου τρόπους... (για να μη μοιάζει τόσο χαμένος)
Τελικά κράτησε μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά η διακοπή...
Τόσο διαφορετικοί άνθρωποι... με κοινό μόνο τη δουλειά στην οποία συνυπάρχουμε καθημερινά τόσες ώρες που μπορεί και να μπερδευόμαστε καμιά φορά και να νομίζουμε ότι είμαστε με τους δικούς μας...
Κι όμως κάποιες στιγμές... μες στη σιωπή σας στην βαβούρα... βρήκα παρατηρόντας σας κομματάκια του παζλ του εαυτού σας που έλειπαν από την εικόνα σας στην προσωπική μου θεώρηση...
Μέχρι και την Blance χώρεσα στη βραδιά ο αθεόφοβος...
- Εσύ πας από εδώ, ε;
- Ναι, σας καλημερίζω... (ή αλλιώς όπως είναι το σωστό)
"Ναι, πάντα φεύγω προς την αντίθετη κατεύθυνση... πρώτος..."
Τελικά θα μπορούσα να είχα πάρει και λεωφορείο στη επιστροφή μου... από τα πρώτα πρωινά... αφού αυτός ο ταξιτζής δεν είχε καμία ιστορία να μου πει...
Η βροχή σταμάτησε πριν φτάσω στον καναπέ...