Λίτρα τεστοστερόνης... τόνοι σφιχτής μάζας μυών... αίμα, ιδρώτας, σφαίρες, καπνός... βία... πιστολίδι, ξύλο, ανατινάξεις...
Το απόλυτο τίποτα ανέλαβε να με "ψυχαγωγήσει".
Τελειώνει και προσπαθώ να βρω τι άφησε μέσα μου...
Μόνο μία μικρή νευρικότητα αλλά τίποτα άλλο...
Μήπως εγώ δεν ήμουν άξιος να το καταλάβω;
Θα δω άλλο ένα ίδιο μήπως και ο δυσλειτουργικός μου εγκέφαλος τα καταφέρει αυτή τη φορά και βρει το νόημα...
Όχι τίποτα άλλο, έχω και συνάντηση με τα παιδιά από τη δουλειά το βράδυ και αν τύχει και γίνει θέμα να "δηλώσω" πάλι "διαφορά";