Γράμμα στην Ε.

Αγαπημένη μου Αμαζόνα,
Θα μπορούσα να σου έλεγα "θέλεις να γίνουμε φίλοι;" αλλά θα μου απαντούσες ότι είμαστε ήδη.
Αλλά εγώ δεν το εννοώ έτσι απλά... δηλαδή, ας πούμε, συνάδελφοι που ταιριάζουν και τα λένε λίγο.
Φίλοι, ΦΙΛΟΙ... σαν αυτό το "φιλαράκι" που σε προσφώνησα κάποια στιγμή και γέλασες με τον τρόπο μου...
Γιατί πέραν όλων όσων βρίσκω σε σένα... έχεις ένα ένστικτο και μία λογική απίστευτα δυνατά...
Θα σου έλεγα "μου δίνεις το τηλέφωνό σου να σε συμβουλεύομαι;" αλλά το έχω ήδη και άρα ο χρόνος και ο τόπος δεν ήταν σωστός που συναντηθήκαμε... αλλιώς θα χασκογελάγαμε, χωρίς παπούτσια, σε καναπέδες... θα βολτάραμε αλήτικα... και "θα τα λέγαμε" εξομολογητικά αδιάκοπα "γιατί μπορούμε"...
Αλλά δεν είμαστε δεκαέξι πια... για να ζούμε το όνομά σου... και ούτως η άλλως περνάμε καλά...
Σε λίγο θα σε δω... λουσάτη να εισβάλεις... θα σε φιλήσω, θα σε πειράξω περιπαικτικά με τα αστεία μου... και θα σκεφτώ "αύριο πάλι"...
Σε φιλώ από τώρα... πριν σε δω...