... στερητικό...

Λαχτάρησα το χειρόγραφο παρελθόν μου...
Εκείνο που απαιτούσε τελετουργία για να αποτυπωθεί... είχε βάρος ειδικό... κι ολόδικό του...
Ακολουθούσε και προέκτεινε τις γραμμές του χεριού μου... μουτζούρωνε το δέρμα της σιωπής μου και ζωγράφιζε επάνω του το μύχειο...
Συρρικνώθηκαν σε κώδικες οι στιγμές μου... χωρούν στην παλάμη μου αλλά η ευκολία τους δυσκολεύει το μυαλό μου...
Εκτέθηκαν... κρεμάστηκαν... και τράκαραν σε τοίχους...
Τσαλακώθηκαν... στριμόχτηκαν... και αναδιπλώθηκαν σε έτη...
Στοιχίθηκαν... τυπώθηκαν... και ταξίδεψαν για να θυμίζουν λίγο τα παλιά...
Χρωματίστηκαν... γυαλίστηκαν... αλλά έχασαν μέρος τις ψυχής τους... και είναι όμορφες... αλλά άλλες... μα ακόμα δικές μου... και αυτό αρκεί...
Αν και φορές φορές... όταν γεμίζει το φεγγάρι μου λείπουν... γι' αυτό που πήραν μαζί τους περισσότερο και πια μου έχει τελειώσει...