... γεύσεις ονείρου...

Αγαπημένη μου Β,
Ξύπνησα σχεδόν με τη γεύση στο στόμα...
Σπιτική σπανακόπιτα, σορμπέ ροδάκινο και λεμόνι από την επέτειο του γηραιού ζευγαριού...
Στο σπίτι των παιδικών μου χρόνων και αναμνήσεων...
Το σορμπέ "αφράτο" με διπλή αντίθεση γεύσης που γέμισε το στόμα μου σάλια...
Η σπανακόπιτα "γλυκιά" με πολλά πράσσα, χωρίς τυρί, όπως την τρώει εκείνη...
Τα είχε φτιάξει όλα ο Σπύρος για την Τρελομαρία του...
Ένα ζευγάρι που άργησε να συναντηθεί, αλλά από τότε δεν έπαψε στιγμή να κάνει ο ένας τα χατίρια του άλλου...
Τα πιο αταίριαστα πρόσωπα που κάποτε μου περνούσαν απαρατήρητα ήρθαν σε χρόνο ανύποπτο και χώρο αταίριαστο να μου πούνε τι;
Αν με ρωτήσεις γιατί στα γράφω αυτά δεν θα ξέρω να σου απαντήσω το γιατί...
Απλά είπα το όνομά σου σαν πρώτη ενστικτώδη αντίδραση... γιατί δεν σε έβαλα ποτέ κορόνα στο κεφάλι μου αφού σε φορούσα πάντα στο δάχτυλό μου... στο χέρι το δεξί...
Κατάπια και είχα μία γεύση πικρή...
Μόνο τη γεύση απ' το ροδάκινο να πάρεις σήμερα μαζί σου... γιατί χορτάσαμε λεμόνι που μας αρέσει και τάχα προτιμάμε...