... περίπου επικήδειος...

Πότε ήρθες και πρέπει κιόλας να φύγεις;
Γιατί μη μου πεις όχι... το βλέπω ότι θα φύγεις...
Όχι για το αίσθημα... απλά έχω προαίσθημα...
Γιατί το προαίσθημα πληρώνει... όταν το αίσθημα πληγώνει...
Πληρώνει καλά... ακριβά... αλλά περήφανα...
Δεν είναι επικήδειος ο λόγος μου αυτός... εγώ είμαι επιτήδειος, περίεργος, τρελός... της γλώσσας των φτηνών και απλών συναισθημάτων...
Και όταν το συν στο αίσθημα με βλέπεις να φοράω, να ξέρεις άλλη μια φορά τα λάθη μου μετράω...
Δεν συνειδητοποίησα ποτέ ότι επέστρεψες... αφού δεν ένιωσα ποτέ την απουσία σου...
Γιατί πάντα έβρισκες τρόπο να υπάρχεις εδώ και να περνάμε καλά... όσο καλά μπορούσαμε...
Λες να το πληρώσω αυτή τη φορά αναδρομικά και για την προηγούμενη;
Και ποιος σου είπε τελικά ότι δε θέλω να φύγεις;
Ναι, να φύγεις... γιατί αλλού θα είναι όλα καινούργια... και θα υπάρχουν αντικαταστάτες για όλους... και θα γελάς συνέχεια... περισσότερο και από όταν θα σκέφτεσαι τους λόγους που γράφω για σένα...
Τελικά θα πληρώσεις στις 12, που είναι πριν τις 14, για να σου έρθουν περισσότερα από εκεί που δεν το περιμένεις;
Φιλαράκι ναι... αισθάνομαι ήδη... σαν να έχεις κιόλας φύγει!