Στο παραλίγο του καινούριου χρόνου και σίγουρα δεν προλαβαίνω να κάτσω να σκεφτώ και να γράψω το απόσταγμα του 2009 μου ή έστω μία μικρή σύνοψη... έναν απολογισμό...
Αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν θα μου χρειαζόταν πολύ ώρα καθώς είμαι από αυτούς που καθημερινά έχουν σε χρήση τη ζυγαριά και στο τέλος δίνουν και ρέστα...
Καθώς το 2009 φεύγει και βρίσκομαι αυτές τις μέρες για ακόμα μία χρονιά στο πατρικό μου με τους αγαπημένους μου γονείς και αδέλφια, θα πω ότι απλά μου λείπει και η υπόλοιπη «εκτεταμένη μου οικογένεια»... οι λατρεμένοι μου φίλοι... και είμαι ευτυχής για την ύπαρξη όλων αυτών των ανθρώπων στη ζωή μου...
Το ρολόι μου παρατηρώ ότι το έχω ξεχάσει από την πρώτη μέρα που ήρθα στο έπιπλο δίπλα στην πόρτα, κοντά στα κλειδιά με τον Πύργο του Άιφελ στο μπρελόκ... σταμάτησα το χρόνο ακόμα μία φορά κι ας ξέρω ότι γίνεται κι αυτό μόνο μέσα στο μυαλό μου όπως τόσα άλλα...
Απλά χαίρομαι... κι ας είμαι κουρασμένος... στο δρόμο για το οικογενειακό τραπέζι της νύχτας της παραμονής Πρωτοχρονιάς... και θα αφήσω το νου μου ελαφρύ...
Είθε ο νέος χρόνος να χωρέσει την αγάπη που δεν κατάφερε το 2009!
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
... λίγο πριν το 2010!
