... άρνηση...

«Δε θέλω...»
Ότι κι αν με ρωτήσεις αυτό θα σου απαντούσα τώρα...
Αρνούμαι όλα όσα είναι εκεί για να γίνουν και πάω να τα συναντήσω...
Γκρίνια για αυτό που με βγάζει ακόμα μία φορά από την ευκολία του «προλαβαίνω» και του «εύκολο είναι...»
Μα, ποιός σας είπε ότι δεν επιθυμώ κι εγώ κάποιες φορές το εύκολο;
Το δύσκολο και το ιδιαίτερο αν γίνονται καθημερινότητα χάνουν το μοναδικό χαρακτήρα τους που μέσω αυτού μπορούν να σου δώσουν... και γίνονται βαρίδια που σε τραβούν βαθιά.
Όσο κι αν βαραίνομαι, θα κοιτάξω ψηλά και θα πω καλημέρα ακόμα και σε όσους θα την ξεχάσουν πάλι...