... the three girls visit...

Τα τρία κορίτσια από «απέναντι» εμφανίστηκαν χτες για να περάσουμε χρόνο μαζί… η Dimi, η Mary και η Chris…
Τρία τόσο διαφορετικά θηλυκά…
Το θέμα είναι ότι ήταν πάλι εδώ και είχαμε τόσα πολλά ανούσια ουσιαστικά να πούμε που ο χρόνος αποδείχθηκε λίγος ακόμα μία φορά.
Όπως γίνεται πάντα όταν πλησιάζεις στην παιδική σου φύση.
Όλοι μαζί… όλες οι ηλικιακές διαβαθμίσεις…
Ταυτίζαμε αυτό από μένα… με εκείνο από σένα… και έπειτα το άλλο… όπως τότε έτσι και τώρα… ιστορία σε επανάληψη… με λόγια που ακόμα έχω ζωντανά…
Και ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια να μετρήσω πίσω… από την τελευταία φορά που έκανα τροχό… κατακόρυφο… και σπαγκάτ… που ούτε ξέρω πως γράφεται…
Και πριν αρχίσει κανείς να γελάει, θα σας πω ότι μάλλον είναι κι αυτά σαν το ποδήλατο… δεν τα ξεχνάς ποτέ… κι έτσι τα κατάφερα μία χαρά… χωρίς καμία αστάθεια ή τραυματισμό… προς έκπληξή μου βέβαια… γιατί ούτε κι εγώ δεν το περίμενα… όταν η πρόκληση-πρόσκληση της μικρής Mary ήρθε… που μάλλον περισσότερη ώρα περπατούσε με τα χέρια παρά με τα πόδια…
Σαφώς και δεν προσπάθησα να κάνω και την κατακόρυφο με την ανάποδη τούμπα που έκανα στα 11… είπαμε ότι τολμώ, όχι ότι είμαι ανόητος.
- Θα έρθεις μαζί μας απέναντι;
- … για σήμερα περάσαμε χρόνο μαζί… το θέμα είναι να περνάμε κάθε μέρα και από λίγο χρόνο μαζί όσο είμαστε κοντά. Οπότε καλύτερα να κανονίσουμε για αύριο…
- Εντάξει… (με μία μικρή απογοήτευση αλλά και μία πονηρή σπινθηροβόλα ευχαρίστηση)
Γιατί έτσι είναι όταν είσαι παιδί… τα συναισθήματά σου είναι πηγαία και αφού είναι ανεπηρέαστα από καλούπια μπορούν και έχουν ταυτόχρονα όσες πτυχές θέλουν… και να παραμένουν αυθεντικά και ειλικρινή.