... Σαββατοκύριακο με σκόνη...

Μετά απο μία Παρασκευή ανύπαρκτη... το Σάββατο και λες «θα ζήσω...» ενώ το παλεύεις να πετύχει...
Το Σάββατο ξύπνησε σκονισμένο με μούτρα κατεβασμένα, απλά από ακεφιά, αλλά με προδιαγραφές επικοινωνίας.
«Πλύνε τη σκόνη που σε τυλίγει και ζήσε...»
Από το απόγευμα και μετά, η ημέρα πέτυχε δ(Ντ)ιάνα και η ζ(Ζ)ωή μας χάρισε ουσιαστικές στιγμές που ονομάσαμε καφέ.
Το απλοποιείς γιατί θέλεις να δείχνει εύκολο... αλλά τόσα συναισθήματα προς διαχείριση είναι βαρύ κατά βάση.
Εμείς όμως έχουμε μάθει να τα δεχόμαστε σα δώρα και να τα αντιμετοπίζουμε με συμπάθεια.
Η ηλιόλουστη Κυριακάτική μου ταινία ξεκίνησε να παίζει περίπου στις 03:20.
Δεν την είδαμε όλη και έμεινε εκρεμμότητα... αυτή ή τόσο ταυτόσημη με μένα συλογή συναισθημάτων.
Η Κυριακή ξεκαθάρισε τη θέση της και κατακάθισε επιτέλους το σύννεφο της συναισθηματικής σκόνης... για λίγο... όσο χρειάζεται πριν πάρεις στα χέρια τη σφουγγαρίστρα και καθαρίσεις κάθε απομεινάρι...