Α.Υ.Π.Σ.

Γιατρέ μου ασθενώ!
Στο δηλώνω εγώ για να μην έρθεις εσύ σε δύσκολη θέση να μου το πεις...
Ούτε διάγνωση δε θα χρειαστεί να κάνεις... στην έχω έτοιμη!
Και αν αναρωτηθείς γιατί ήρθα σε σένα θα σου πω μόνο "γιατί ήθελα να σου το πω".
Ούτε καν για να ακούσω τη γνώμη ενός ειδικού!
Όχι αυτή τη φορά δεν έχω Βήτα και Πι... σταμάτα να βιάζεσαι σε παρακαλώ...
Άσε με να κάνω μονόλογο... σαν αυτόν που κάνουν οι τρελοί...
Έχω θέμα και πρέπει να στο εκφράσω...
Καταρχήν "Δεν προλαβαίνω..."
Πόσα να κάνω με ένα κορμί;
Μη βιαστείς να απαντήσεις... και καλύτερα μην απαντήσεις καθόλου... γιατί και τα ερωτήματά μου λακωνικά θα είναι...
Με το μέσα μου προλαβαίνω τόσα κι άλλα τόσα... γιατί τα θέλει... και ίσως αυτό τα προκαλεί τελικά...
Αλλά το έξω, το φυσικό μου αδυνατεί... και δεν είναι υπερβολή...
Ας πούμε πόσα τηλέφωνα μπορείς να απαντήσεις ταυτόχρονα;
Πόσους διαφορετικούς ανθρώπους που σου ζητούν αποκλειστικότητα μπορείς να συναντήσεις την ίδια στιγμή;
Θα σου πω εγώ... Ένα!
Και αυτό γιατί είμαι και υπέρμαχος της ποιότητας πανάθεμά με... ουσιαστικά και τυπικά...
Δεν μπορείς να ταΐζεις fast food εκείνους που σε διάλεξαν... αλλά ούτε και το μέσα σου που έχει καλομάθει στα gourmet...
Όχι... μη βιαστείς να μου προτείνεις ποιοτικό delivery... μεταφορικό ήταν το παράδειγμα...
Αλλά και μεταφορικά να μου το πρότεινες κι εσύ, πάλι θα το ανήγαγα σε τέχνη... γιατί και delivery να έπρεπε να επιλέξω πάλι σε νέο project θα με έβαζες... θα χρειαζόταν να κάνω έρευνα αγοράς, δοκιμή, να πεισθώ ότι είναι ότι καλύτερο για τους ανθρώπους μου και τέτοιες ιστορίες...
Και κάπου εδώ θα μου πεις ότι έχω καταντήσει νευρωτικός...
Κι εγώ δε θα στο αρνηθώ... οπότε μη μπεις στον κόπο...
Η μόνη λύση είναι να φάω το fast food και να πάρω από πάνω κι ένα χάπι για την πέψη... ή άντε καμία σοδίτσα...
Αλλά αυτό δεν είναι λύση... γιατί χτυπάει το σύμπτωμα και όχι την αιτία...
Το να αρχίσω σταδιακά, τρώγοντας μικρές μικρές ποσότητες, να συνηθίζω στο fast food είναι το επόμενο που θα μου προτείνεις... αλλά είναι ενάντια στα θέλω μου...
Ξέρω δεν βγάζεις άκρη μαζί μου... αλλά μην τολμήσεις να μου πεις ότι κακώς ήρθα σε σένα και μάλλον σε σύμβουλο για καλύτερο προγραμματισμό θα έπρεπε να απευθυνθώ, γιατί αυτά δεν περνάνε σε μένα κομπογιαννίτη!
Δεν θα σου ζητήσω τα λεφτά μου πίσω... αν και είμαι σίγουρος ότι από μόνος σου θες να μου τα επιστρέψεις για να με ξεφορτωθείς...
Στο είπα ότι ούτε με μένα, ούτε με τα θέματά μου θα βγάλεις άκρη... εσύ δεν με άκουσες!
Τώρα που στα είπα, μπες κι εσύ σε σκέψεις και σκίσε τα πτυχία σου...
Αν καταφέρεις να βγάλεις άκρη κάποια στιγμή μην έρθεις να μου το πεις, κράτα το για σένα... περισσότερο θα μ' εξοργίσεις...
Θέλω μόνο να μου πεις πώς λέγεται αυτό που έχω...
Μπορείς να μου απαντήσεις σε αυτό;
Όχι;
Καλά... θα το ονομάσω εγώ τότε που το ανακάλυψα... και θα το τοποθετήσω μαζί με όλες της άλλες αριστοκρατικές μου "ασθένειες".
Ασθένεια "Ανάγκης Υπέρμετρης Πολυτέλειας Στιγμών" (ΑΥΠΣ).
Κατέληξα... τώρα που ξέρω πως ονομάζεται μπορώ να ζήσω με αυτό!
Τελείωσε η συνεδρία... εγώ αυτοθεραπεύομαι... όσο για σένα, πάρε κανένα depon και μη φας βαριά το βράδυ...