Εμείς οι άλλοι, όλοι οι άλλοι... και εκείνοι...

Παράξενα όντα κυκλοφορούν ανάμεσά μας... είμαι πεπισμένος πλέον...
Δεν λέω άνθρωποι γιατί δεν έχω προσδιορίσει αν πρόκειται για ανθρώπους ή κάτι που απλά έχει τη μορφή τους...
Δεν μπορείς να τους διακρίνεις δια γυμνού οφθαλμού... διότι εκ πρώτης όψεως η εικόνα δεν διαφοροποιείται πολύ... μόνο να το νιώσεις μπορείς... μάλλον με το ένστικτο...
Τις περισσότερες φορές που το αισθανόμουν έλεγα ότι απλά είναι η ιδέα μου και αυτό γιατί μόνο εγώ το αντιλαμβανόμουν... όλοι οι άλλοι όταν το εξέφραζα, μου έλεγαν ότι είναι γεννήματα της φαντασίας μου... κι έτσι το απέρριπτα... και άφηνα την αίσθησή μου αυτή να εξασθενεί...
Η πιο απλή εξήγηση είναι ότι κάποιοι άνθρωποι είναι λεπτοί δέκτες συναισθημάτων... κάτι σαν ψυχική επικοινωνία...
Τρομάζω να περιγράψω τη σκηνή... γιατί κι εγώ το ένιωσα... αλλά έπαιξα τον ρόλο των άλλων γιατί νόμισα ότι ακόμα μία φορά ήταν γέννημα της φαντασίας μου... και ζήταγα επιβεβαίωση...
Αλλά είσαι κι εσύ από τους άλλους... τώρα μπορώ να το προσδιορίσω... κι ίσως είναι αυτή η όμοιά μας διάφορα που μας έφερε κοντά... η άλλη ανάγνωση του κόσμου...
Και ήταν από αυτές τις φορές που νομίζω ότι του διαλόγους τους κάναμε δύο φορές ταυτόχρονα... διαφορετικούς, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα στο τέλος...
Κάτι σαν διαστρέβλωση του χρόνου... που ένα γεγονός το ζεις σε δύο διαφορετικά επίπεδα...
Καθαρά μαθηματικά... κάθε εξίσωση λύνεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους... κι εγώ κατάφερα να μάθω τους δύο...
Η αίσθηση που μου έμεινε είναι ότι απόψε χαλάσαμε τα σχέδια του διαβόλου για σένα...