Παράλληλοι κόσμοι...

Αδυνατώ να κλείσω τα μάτια μου... προσπαθώ και πάλι ανοιχτά είναι... ξαπλωμένος στο κρεβάτι... κοιτώ τ' αστέρια... ιδιωτική προβολή...
Όλοι στο κρεβάτι μου καταλήγουν... ξέρω ότι ακούγεται παράξενο και αισχρό... αλλά δεν είναι όπως ακούγεται... παρολαυτά είναι αλήθεια...
Εδώ στοιβάζονται όνειρα... άνθρωποι... παράπονα... τρυφερότητες... αγάπες... απογοητεύσεις... για να μετουσιωθούν στο αλλιώτικο... στο απ' αλλού φερμένο... στο απ' των άστρων το βασίλειο...
Κι εδώ μαθαίνουμε πολλά... γιατί τούτος ο τόπος είναι ανέγγιχτος απ' τη φθορά του κόσμου της καθημερινότητας...
Θα μπορούσα να έλεγα το ίδιο για το σπίτι αυτό ολόκληρο... αλλά υπάρχουν χαραμάδες που ίσως να μπάζουν κρύο που και που... και δεν θα δηλώσω την ευθύνη...
Εδώ οι λέξεις έχουν δικό τους λεξικό... τα ονόματα φέρουν χαρακτήρα... και ο κώδικας επικοινωνίας μοιάζει αλλόκοτος στη θεώρηση των πολλών... οι λίγοι όμως ξέρουν... και οι λίγοι είναι πολλοί στον τόπο ετούτο...
Ένας μικρόκοσμος παράλληλος στο μεγάλο...
Τρέχουν μαζί... αλλά δεν παραβγαίνουν... χωρίς προσπάθεια πλανήτες που γυρίζουν...
Μόνη προσπάθεια και μέριμνα του μικρού μας πλανήτη... αυτή του δορυφόρου... μη φύγει απ' την τροχιά...
Ούτε στο σύμπαν να χαθούμε... μα ούτε και να μας τραβήξει η βαρύτητα του δεδομένου...
Λεπτές ισορροπίες των φυσικών κανόνων... έτσι απλά και φυσικά λειτουργεί η αφύσική μας φύση...