Δευτέρα πρωί... σαν πρώτη μέρα στο σχολείο...

Σαν μεθυσμένος να ξεκινάς τη Δευτέρα σου... σε μία εβδομάδα με πλανητικό όργιο...
Βήματα ελαφρά... ελαφριά ζαλάδα... μυαλό χαμένο... μία μικρή απροσδιόριστη νευρικότητα...
Ο ήλιος να έχει κιόλας βγει, μία ευκολία άγνωστη στα φανάρια, να προσπαθείς να μην πατήσεις τις χνουδωτές κάμπιες που φτιάχνουν γραμμές στο δρόμο και ο ήλιος να σου χαϊδεύει απαλά την πλατούλα...
Το χέρι που προσπαθεί να προλάβει να καταγράψει τη στιγμή έχει παγώσει...
Γιατί είμαι νευρικός;
Πρόλαβα ήπια και καφέ... έγραψα... λες να φοβάμαι μήπως ξεμείνω από "to do";
Ίσως πάλι να είναι που πρόλαβα την πολυτέλεια του χρόνου για σκέψη...
Αισθάνομαι σαν κάτι να ξεκινάει... κάτι μεγάλο... που φέρω την ευθύνη να πάει καλά... γιατί θα το κουβαλάω πολλά χρόνια πάνω μου...
Το όχημα του πρωινού σαν να με πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο...
Θα είμαι καλός μαθητής;
Θα με παίζουν τα άλλα τα παιδιά;
Θα με συμπαθούν οι δάσκαλοί μου;
Θα βρω θρανίο δίπλα στο παράθυρο;
Θα φτάσουν τα βιβλία να πάρω απ' όλα;
Θα μας πηγαίνουν εκδρομή;
Θα προλαβαίνω να βγαίνω διάλειμμα;
Τόσα ερωτηματικά και για όλα την απάντηση να την έχει ο χρόνος!
Θες να τα κλείσεις όλα και κατακλείδα σου βγαίνει μία κοινότυπη ευχή.
Καλή σχολική χρονιά!