... παρένθετη διαδρομή...

Ίσως να ήταν η αρχή του χιονιού αυτή που συνάντησα στο δρόμο βγαίνοντας...
Όλη μέρα, γι' ακόμα μία φορά, νόμιζα ότι ο κόσμος είχε κατεβάσει τα ρολά και σε πλήρη αδράνεια περίμενε την επόμενη εργάσιμη για να ξεκινήσει βαριά...
Ανάβει η πόλη τα φώτα της... κι εγώ σε διαδρομή παρένθετη... ψάχνω να βρω σημάδια...
Ευθείες αργές και δύσοσμες... μόνο με κομπάρσους... και ένα σενάριο που ταιριάζει μόνο σε φαντάρους...
Κι εγώ σαν να μετράω μέρες αισθάνομαι... χωρίς να ξέρω πόσες μένουν μετράω τον αύξοντα...
Οι φιγούρες αυτές... δε λέω πρόσωπα γιατί αρνούμαι να κοιτάξω... υπήρχαν πάντα ή δημιουργήθηκαν μόνο για να παίξουν στο σημερινό σκηνικό της διαδρομής μου;
Είναι ο ίδιος δρόμος που βλέπω κάθε μέρα... κι όμως είναι άλλος... και είναι αλλιώς... και εγώ μοιάζω επισκέπτης... και ξένος...
Θα βάλω ένα jazz, θα πάρω έναν μεγάλο ζεστό καφέ, θα κάνω ένα βήμα έξω απ' το σωρό, θα πάρω δύο βαθιές αναπνοές και θα ψάξω μέσα μου να βρω τη γιορτή... αυτή που θέλω εγώ και μου αρέσει...