Ο πόνος σας κι ο πόνος μου...

Οι φίλοι μου οι πονεμένοι, αφήστε πονεμένη ιστορία, περίμεναν χτες να τους γράψω, γιατί μάλλον αισθάνθηκαν σαν να τους έχω γραμμένους...
Ήταν αργά... γιατί είχε φτάσει ήδη σήμερα...
Θα σας γράψω γιατί... θέλω...
Αναρωτιέμαι, λόγο του δικού μου πόνου στον πήχη από το πληκτρολόγιο, με πόσους διαφορερικούς τρόπους μπορώ να τα διαβάσω τελικά τα όσα γράφω κάθε μέρα στη δουλειά;
Όταν είμαι εκτός, μπορώ να τα διαβάσω με πολλούς τρόπους, δικούς μου, διαφορετικούς...
Όταν είμαι εκεί μόνο με έναν...
Σε εκείνα τα γραμμένα αφιερώνω οκτώ ώρες την ημέρα... και σε ετούτα μόλις κάποιες διαδρομές...