Η αβάσταχτη βαρύτητα του γίνε

Αν σε ρωτούσαν "τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;" πάω στοίχημα ότι δεν θα ήξερες...
Και σαφώς δεν είναι κακό...
Άντε πες το όμως στους δικούς σου που σίγουρα σε πίεζαν να γίνεις κάτι... όχι ότι είχαν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους απλά σε ήθελαν ένα κάτι χρήσιμο...
Αυτοί βέβαια το χρήσιμο το είχαν στο μυαλό τους με την έννοια του χρηστικού...
Η αντίδρασή σου πάλευε και το καταδίκαζε... απλά λόγω εποχικής ανεπάρκειας... ψάχνοντας απλά την ευκαιρία να το αποδεχτεί και να το υλοποιήσει...
Όταν βρήκες την ευκαιρία σου πήρες το ρόλο σου πολύ σοβαρά και ξέχασες τις τόσες φορές που έκλαιγες κάτω απ' το σεντόνι και έκανες τον κοιμησμένο για να υπάρχεις ζωντανός χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι άλλοι...
Ξέχασες... και το μόνο που θυμάσαι είναι το βάρος του σήμερα που όμως εσύ επέλεξες... για να το ξερνάς καθημερινά στα μούτρα όσων σου θυμίζουν το άτολμο παιδί που ήσουν ή όταν η αλήθεια τους είναι κοντά σε αυτό που ενδόμυχα αποζητούσες...
Δεν σε κατηγορώ... ούτε τον οίκτο μου προκαλείς, που το θεωρώ ακόμα χειρότερο...
Με συμπάθεια σε βλέπω και δεν σου αναγνωρίζω κακή πρόθεση... αλλά ξέσφιξε λίγο ν' ανασάνεις... χαμήλωσε ν' αφουγκραστείς την αρχή σου... να δεις τα πράγματα γυμνός... κι έτσι να τα παλέψεις...